Προκλητικό ερώτημα με απρόσμενη ανάκτηση

Σήμερα το πρωί ήρθε μια αναγνώστρια στη βιβλιοθήκη και έφερε μια φωτοτυπία από βιβλίο με ένα ποίημα. Ήθελε να βρει το βιβλίο.... Ήταν το πιο προκλητικό ερώτημα που είχα δεχθεί εδώ και καιρό.
Ψάχνοντας, βρήκα το ποίημα και την πηγή. Δε θα κάνω σχόλια για το ποίημα. Το μόνο που θα αναφέρω, όπως αναφέρεται και μέσα στο βιβλίο είναι πως η ποιήτρια, μία κοπέλα που έδωσε στο συγγραφέα το ποίημά της επιθυμεί να παραμείνει ανώνυμη. Είναι από το έργο του Μπουσκάλια "Να ζεις, ν' αγαπάς και να μαθαίνεις".

Πράγματα που δεν έκανες

Θυμάσαι την μέρα που δανείστηκα
το καινούριο σου αυτοκίνητο και το τρακάρισα ;
Νόμισα πως θα με σκότωνες , μα δεν το έκανες .
Και θυμάσαι τη φορά που επέμενα να πάμε στη θάλασσα
κι εσύ έλεγες ότι θα βρέξει , και έβρεξε ;
Νόμισα πως θα μου έλεγες ,"Στο 'χα πει". Μα δεν το έκανες .
Θυμάσαι τη φορά που φλερτάρισα με όλους τους άντρες
για να σε κάνω να ζηλέψεις , και συ ζήλεψες ;
Νόμιζα πως θα με παρατούσες , μα δεν το έκανες .
Θυμάσαι τη φορά που λέρωσα την ταπετσαρία του αυτοκινήτου σου
με κρεμά φράουλα ;
Νόμιζα πως θα με χτυπούσες ,μα δεν το έκανες .
Και θυμάσαι τη φορά που ξέχασα να σου πω πως
ο χορός ήταν επίσημος κι ήρθες με το μπλουτζίν;
Νόμιζα πως θα έφευγες , αλλά δεν το έκανες .
Ναι υπάρχουν χιλιάδες πράγματα που δεν τα έκανες .
Αλλά με δέχτηκες και μ' αγάπησες και με προστάτεψες.
Υπάρχουν χιλιάδες πράγματα που ήθελα να σου ανταποδώσω
όταν θα γύριζες από το Βιετνάμ.
Αλλά δεν γύρισες .

Λίγη ποίηση ταιριάζει παντού... και μας γαληνεύει... Άλλοτε πάλι έχει αντίθετα αποτελέσματα. Σε κάθε περίπτωση, όμως, είναι χρώμα και η ζωή μας σ' αυτή την πόλη έχει μεγάλη ανάγκη για χρώμα.
Ομολογώ πως το ποίημα αυτό έχει συγκινήσει και άλλους bloggers αλλά είναι από τις φορές που η επανάληψη δεν είναι κουραστική.

Υ.Γ. Έχει μελοποιηθεί από τον Λάκη Παπαδόπουλο....