2010-11-22

Στήλη “Η Δουλειά μου” στο ΒΗΜagazino

Όσοι είστε πιστοί στο blog μου, είχατε δει την πρόσκληση που είχα απευθύνει για να ψηφίσετε το άρθρο μου στο BHMagazino για το επετειακό τεύχος της 17ης Οκτωβρίου 2010. Μπορεί το άρθρο να μη δημοσιεύθηκε αλλά δεν ήταν αυτός ο αυτοσκοπός μου. Ο λόγος που έγραψα το συγκεκριμένο άρθρο (όχι η καλύτερη δουλειά μου, ομολογώ) ήταν το να κάνω τους συντάκτες του περιοδικού να ανακαλύψουν… την ύπαρξή μας. Και απ’ ό,τι φάνηκε αυτή την Κυριακή, 21/11/2010, μας ανακάλυψαν. Ήταν μεγάλη η χαρά μου να δω στα περιεχόμενα του περιοδικού στην προαναφερθείσα στήλη τη φράση “αναζητεί τα μυστικά της βιβλιοθηκονόμου”.
Δυστυχώς τη χαρά μου διαδέχθηκε απογοήτευση, πικρία και κάποιος φόβος. Σε αυτό το σημείο αλλάζω το αρχικό κείμενο της ανάρτησης και όλα όσα επηρεάζονται από αυτό. Θα αναφέρω αποσπάσματα του άρθρου με την άδεια του συντάκτη κ. Θεοδωρόπουλου. Θα πω απλά τι αντιλαμβάνομαι ως αναγνώστης του άρθρου και γιατί διαφωνώ κάθετα με την άποψη και την οπτική του πράγματος.
Αυτά που αποκομίζω είναι τα εξής (το μοντέλο που θα ακολουθήσω σ’ αυτή την ανάρτηση είναι να καταγράφω την κάθε παράγραφο και να αναφέρομαι στο τι κατάλαβα από αυτή και πού έγκειται η διαφωνία μου).


"Πριν από λίγο καιρό μού έστειλαν ένα δέμα. Ένα βιβλίο που είχε δανειστεί κάποιος πριν από δέκα χρόνια από τη βιβλιοθήκη, ταξίδεψε μαζί του σε μια άλλη πόλη και μετά τον θάνατό του οι συγγενείς του το βρήκαν και αποφάσισαν να το επιστρέψουν με ένα απολογητικό σημείωμα. Ήταν μία από τις πιο περίεργες και όμορφες ιστορίες που μπορεί να ζήσει ένας βιβλιοθηκονόμος δανειστικής βιβλιοθήκης."
Δε θα σχολιάσω την ιστορία, καθώς δεν είναι δικό μου θέμα (και κανενός άλλου, νομίζω) να κρίνει την αξιολόγηση που κάνει κάποιος για τις ίδιες του τις εμπειρίες.


"Όταν ξεκίνησα τη δουλειά, το 1983, δεν ήθελα να ασχοληθώ με το επάγγελμα. Είχα περάσει στη σχολή, αλλά και στο δικό μου μυαλό ο βιβλιοθηκονόμος ήταν συνδεδεμένος με τον αποθηκάριο: Μια δουλειά που γίνεται σε σκοτεινές βιβλιοθήκες ή σε υπόγεια ανάμεσα στη σκόνη. Ένας βιβλιοπόντικας. Η πραγματικότητα είναι διαφορετική."
Οι βιβλιοθηκονόμοι δεν είναι βιβλιοπόντικες, όπως νομίζουν οι πολλοί. Τι είναι όμως; Αυτό είναι κάτι που ο ανυποψίαστος αναγνώστης δε θα μάθει σ’ αυτό το άρθρο.

"Υπάρχουν ημέρες που εδώ, στη βιβλιοθήκη Καλλιθέας, δεν έρχεται ούτε ένας άνθρωπος. Υπάρχουν και άλλες που έρχονται περίπου 20. Ο κόσμος νομίζω ότι εξακολουθεί να διαβάζει, αλλά όσο περνάει ο καιρός το κάνει με άλλον τρόπο."
Σε μια εποχή που η Τρόικα, το μνημόνιο, ο “Καλλικράτης” και δεν ξέρω ποιος άλλος, απαιτούν τη μείωση του δημοσίου τομέα, δεν νομίζω ότι αρμόζει να εμφανίζονται ισχυρισμοί πως μια δημοτική βιβλιοθήκη εξυπηρετεί 0 – 20 άτομα τη μέρα. Ακόμα και αν αυτή είναι η περίπτωση μίας βιβλιοθήκης, δε σημαίνει πως είναι για όλες. Και ακόμα κι αν μία βιβλιοθήκη έχει αποτύχει να προσελκύσει το κοινό της, αυτό δεν το κάνει κανόνα για όλες.

"Ένας βιβλιοθηκονόμος δεν τοποθετεί μόνο τα βιβλία στα ράφια, δεν προσπαθεί μόνο να προτείνει βιβλία - χωρίς να επιβάλλει την προσωπική του άποψη - , αλλά έχει το προνόμιο να παρατηρεί από απόσταση ασφαλείας όμορφες ιστορίες: Αρκετούς μετανάστες που έρχονται στη βιβλιοθήκη και ηρεμούν. Εδώ δεν θα έχουν τον φόβο της Αστυνομίας και της πράσινης κάρτας. Γυναίκες που συχνάζουν εδώ και περιφέρονται στους διαδρόμους για ώρες, ψάχνοντας όχι μόνο για βιβλίο αλλά και για ηρεμία. Κοινωνικές επαφές μοναχικών ανθρώπων, που στον έξω κόσμο δεν θα γίνονταν. "
Στην ίδια παράγραφο, θεωρώ πως η απόπειρα να προβληθεί το πρόσωπο ανεκτικότητας της βιβλιοθήκης σε κοινωνικές ομάδες που δυσκολεύονται να γίνουν αποδεκτές αλλού, γίνεται με ένα τρόπο προσβλητικό τόσο για το κοινό στο οποίο γίνεται η αναφορά όσο και για την ίδια τη βιβλιοθήκη. Κατ’ εμέ, η βιβλιοθήκη είναι ανοιχτή για όλους και σε όλους. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται και στην ανάρτηση στο blog της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Κερατσινίου για την Παγκόσμια Ημέρα Ανεκτικότητας, “οι βιβλιοθήκες πρέπει να είναι (και πιστεύουμε πως είναι) φορείς πολιτισμού, όπου ακόμα και ο όρος "ανεκτικότητα" θεωρείται άτοπος, καθώς είναι ανοιχτές σε όλους, χωρίς κοινωνικο-οικονομικούς, πολιτικούς, θρησκευτικούς ή άλλους περιορισμούς και κριτήρια”. Αντίθετα, αυτό που αντιλαμβάνομαι από το σχετικό κείμενο στο ΒΗΜagazino, είναι πως οι βιβλιοθήκες παρέχουν άσυλο σε παράνομους μετανάστες, νοικοκυρές σε απόγνωση και παιδιά που την επισκέπτονται γιατί θέλουν να μπουν στο internet κι όχι γιατί έχουν ανάγκη τις υπηρεσίες πληροφόρησης που αυτή παρέχει. Είμαι κι εγώ υπάλληλος σε δημοτική βιβλιοθήκη. Και ξέρω πως κάνω πολύ περισσότερες από 0 συναλλαγές καθημερινά.

"Και παιδιά που έρχονται σε επαφή με υπολογιστές, γιατί στο σπίτι τους δεν έχουν."
Και, πάλι εκφράζοντας προσωπική άποψη, ο ρόλος ύπαρξης υπολογιστών σε μια βιβλιοθήκη - και δη δημοτική – είναι να προωθήσει την τεχνολογική και πληροφοριακή παιδεία στη νέα γενιά, εκπαιδεύοντας το κοινό της στη χρήση των νέων τεχνολογιών και διευκολύνοντας το μέλλον αυτών των παιδιών, πολλά από τα οποία θα βρεθούν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση ανίκανα να αντιμετωπίσουν τις απαιτήσεις μιας εργασίας ή μιας έρευνας. Θεωρώ αυτονόητο τον ρόλο που θα έπρεπε να διαδραματίζουν οι βιβλιοθήκες στη μείωση του ποσοστού της τάξης του 62% των Ελλήνων που δεν χρησιμοποιεί το διαδίκτυο με το μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης των 25 στο 40% (Eurostat, 2008).

"Οικονομικά προβλήματα υπάρχουν. Ως πρόεδρος των βιβλιοθηκονόμων αντιμετωπίζουμε διαρκώς απολύσεις συναδέλφων, έλλειψη προσωπικού και οικονομικά προβλήματα. Ενοχλητικό, αλλά λογικό." 
Τα οικονομικά προβλήματα των βιβλιοθηκών, η έλλειψη προσωπικού και οι απολύσεις δικαιούνται κάτι περισσότερο από μια αναφορά 5 γραμμών της μίας στήλης και σίγουρα είναι κάτι περισσότερο από απλά “ενοχλητικό”. Όσο για το “λογικό”, νομίζω ότι είναι έτσι μόνο αν ενταχθεί στη λογική του παραλόγου που διέπει την ελληνική πραγματικότητα. Μια λογική που δεν υποστηρίζει την ένταξη των βιβλιοθηκών στην εκπαιδευτική διαδικασία όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης. Μία λογική, που Δ-Υ-Σ-Τ-Υ-Χ-Ω-Σ δεν πρόκειται να αλλάξει όσο οι ίδιοι οι βιβλιοθηκονόμοι δεν έχουμε απόλυτη κατανόηση του ρόλου μας.

"Όλοι νομίζουν ότι η Wikipedia κάνει καλύτερη δουλειά από εμάς. Ασφαλώς και κάνουν λάθος."
Η σύγκριση του ρόλου του βιβλιοθηκονόμου με την Wikipedia είναι εντελώς άτοπη και με τον τρόπο που γίνεται δεν οδηγεί σε κανένα συμπέρασμα. Θα συγκρινόταν ποτέ ο ρόλος του βιβλιοθηκονόμου με την Εγκυκλοπαίδεια Britannica; Όχι. Τότε γιατί να συγκριθεί με την Wikipedia; Η Wikipedia είναι μία ακόμα πηγή πληροφόρησης και τίποτε παραπάνω. Το μόνο που εισπράττω από το σχετικό σχόλιο είναι πως η δήλωση κρύβει ενδοιασμούς για την εκμετάλλευση των εργαλείων που παρέχει η τεχνολογία και επί προκειμένω το Web2. Θα περίμενα από την πρόεδρο της Ένωσης Ελλήνων Βιβλιοθηκονόμων και Επιστημόνων Πληροφόρησης να είναι πιο σαφής όταν καλείται να περιγράψει το αντικείμενο του κλάδου ώστε να γίνεται κατανοητό και στους μη σχετικούς με τον κλάδο.
Επίσης, θα ήλπιζα πως έχει επίγνωση του ρόλου της, καθώς θεωρώ φάουλ το χαρακτηρισμό “πρόεδρος των βιβλιοθηκονόμων” και όχι “πρόεδρος της Ένωσης” ιδίως απ’ τη στιγμή που στην Ένωση έχουν αφ’ ενός συμπεριληφθεί όλοι οι επιστήμονες της πληροφόρησης, αφ’ εταίρου η Ένωση δεν έχει καταφέρει να πείσει όλους τους επιστήμονες των επιμέρους κλάδων να γίνουν μέλη της.

"Αρκετός κόσμος δανείζεται βιβλία και δεν τα επιστρέφει ποτέ. Στην αρχή τον φοβίζαμε με επιστολές που ανέφεραν νόμους και επιπτώσεις. Το σταματήσαμε πια, δεν υπάρχει λόγος. Δεν είναι κακό να κλαπεί ένα βιβλίο, το κακό είναι να μείνει σκονισμένο για πάντα σε ένα ράφι."
Last but not least, όπως θα έλεγαν και οι φίλοι μας οι αγγλοσάξωνες, τ’ ότι προβλέπουμε στο πλαίσιο διαχείρισης της συλλογής πως είναι πιθανό να χάσουμε κάποια βιβλία, γιατί δε θα επιστραφούν ή γιατί θα κλαπούν, και τ’ ότι είναι καλύτερο να κλαπούν απ’ το να σκονίζονται, δεν είναι μια πολιτική που αρμόζει να κοινοποιείται σε πληθυσμό αντίστοιχο με αυτό του αναγνωστικού κοινού του ΒΗΜagazino. Συμφωνώ ότι δεν μπορείς να πιέσεις κάποιον να επιστρέψει ένα βιβλίο μετά από κάποιες προσπάθειες. Αλλά το να πάψεις να προσπαθείς; Πόσος καιρός θα περνούσε πριν αδειάσουν τα ράφια μας;

Όπως είπα στην αρχή, εγώ ένιωσα φόβο, απογοήτευση και πικρία (όχι απαραιτήτως με αυτή τη σειρά). Και ομολογώ, ότι δε μου αρέσει καθόλου η ιδέα να διαβάζω πως η πρόεδρος της επαγγελματικής Ένωσης στην οποία ανήκω, δεν ανήκει στον κλάδο από προσωπική της επιλογή. Και σίγουρα δε θα ήθελα να διακινδυνεύσω οι εκτός κλάδου αναγνώστες του άρθρου να πιστέψουν πως αυτός είναι ο κανόνας για όλους τους επιστήμονες και επαγγελματίες του κλάδου.
Θα ήθελα να ξέρω αν είμαι μόνο εγώ που ένιωσα έτσι, οπότε περιμένω με αγωνία τα σχόλιά σας.

31 σχόλια:

ggk είπε...

λυπάμαι που δε δημοσιεύθηκε το άρθρο σου και συμφωνώ με όλα όσα γράφεις σε αυτό το post.
:(

Ανώνυμος είπε...

ένιωσα κι εγώ μεγάλη απογοήτευση γιατί η εικόνα που μεταφέρεται στον αναγνώστη του άρθρου, δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα των βιβλιοθηκών και των βιβλιοθηκονόμων και δυστυχώς εκφέρεται από άνθρωπο που εκπροσωπεί το επάγγελμα σε κρατικούς φορείς κλπ. Η συνάδελφος Θα έπρεπε να χρησιμοποίησει το βήμα που της δώθηκε για να προβάλλει τη δουλειά μας, τη χρησιμότητα, την ομορφιά, την συμβολή της στον πολιτισμό μιας κοινωνίας και όχι να συντήρησει αν όχι να ανασύρει από το παρελθόν μία απαρχαιωμένη άποψη αδαών για το τί είναι αυτό που κάνουμε. Θεωρώ ότι το δημοσίευμα είναι ένα μεγάλο ατόπημα!

Αγγελική Ανδρικοπούλου

Ανώνυμος είπε...

Γεια χαρα,
Διάβασα το άρθρο την Κυριακή και όχι μόνο δεν με αντιπροσωπεύουν ως βιβλιοθηκονομο οι αποψεις της προεδρου, αλλα ενιωσα προσβολη, σκεπτόμενη πως αυτό που περιγράφεται δεν αντιστοιχεί σε καμία περίπτωση στην καθημερινή μου εργασία στη βιβλιοθήκη.
Θεωρω πως ο ρόλος του βιβλιοθηκονομου, αλλαζει διαρκώς και προσαρμόζεται στις ενίοτε κοινωνικο-πολιτικές συνθήκες.
Νομίζω πως είναι άσκοπο να αναφέρω αρμοδιότητες και υποχρεώσεις του επαγγέλματος, μιας και όποιος ασχολείται σοβαρά με το επάγγελμά του φροντίζει να είναι ενημερωμένος για τις όποιες εξελίξεις.
Βέβαια, για το μη βιβλιοθηκονομικό κοινό, δυστυχώς δεν ξέρουμε να μανατζάρουμε τον κλάδο μας και το οδηγούμε σε λάθος συμπεράσματα. Ιδιαίτερα όταν τα εκφράζουμε σε περιοδικό με μεγάλη απήχηση...
Μαρία

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Τη δική μου ενόχληση από το κακό αυτό κείμενο θα την εκφράσω στο μπλογκ μου.

Εδώ θα πω μόνο, πως το κείμενό σου αυτό είναι εξαιρετικό.

aikker είπε...

Η άποψή μου για το θέμα στο post:
Βιβλιοθηκονόμος; Όχι, σίγουρα δεν είναι αυτό… το γιατί.

Αφροδίτη Φράγκου είπε...

Υπάρχει μια θεωρία που λέει πως στον καθένα μας αντιστοιχούν 15 λεπτά δημοσιότητας.
Ελπίζω, λοιπόν, να μην ήταν αυτά τα 15 λεπτά δημοσιότητας που αντιστοιχούσαν στους Έλληνες Βιβλιοθηκονόμους και Επιστήμονες της Πληροφόρησης γιατί μάλλον έγινε πολύ κακή διαχείριση του χρόνου αυτού! :(

Ανώνυμος είπε...

εν πασει περιπτώσει παντως μπορειτε να ψηφισετε καταλληλα την επομενη φορά:)
φιλικα

Αφροδίτη Φράγκου είπε...

Σίγουρα δε θα ξαναφήσω άλλους να πάρουν αποφάσεις για 'μένα. Όπως είμαι κατά της αποχής σε εκλογές εθνικές και τοπικής αυτοδιοίκησης, δε θα επιτρέψω ξανά στον εαυτό μου να απέχει από τις εκλογές της Ένωσης όπως έκανα ως σήμερα. Ήδη εδώ και λίγο καιρό σκεφτόμουν ότι κακώς δεν ασχολούμαι... Αυτό το άρθρο, όμως, με έκανε να θυμώσω τόσο με τον εαυτό μου και την αδιαφορία που επεδείκνυα τόσο καιρό, ώστε είναι πολύ επώδυνο να συνεχίσω να αδιαφορώ! Ευχαριστώ για την υπόδειξη και την αποδέχομαι.

Ανώνυμος είπε...

Το άρθρο είναι πραγματικά απαράδεκτο. Κάθε άλλο παρά διαφήμιση αποτελεί για το κλάδο μας ο οποίος βρίσκεται σε δεινή θέση. Τόσοι συνάδελφοι άνεργοι ή παγιδευμένοι στο καθεστώς των συμβάσεων έργου δεν νομίζω να είναι "λογικό" μιας και πρόκειται για ένα γεγονός που έδω και χρόνια απασχολεί τους απόφοιτους των σχολών της βιβλιοθηκονομίας.Το λογικό θα ήταν να είχαν λυθεί τα εργασιακά προβλήματα του κλάδου μας. Θα έπρεπε η Κα Κυριακοπούλου να είναι πιο προσεκτική όταν αναλαμβάνει να προωθήσει το επάγγελμα του βιβλιοθηκονόμου το οποίο είναι ήδη παρεξηγημένο και άγνωστο σε πολλούς. Επιπλέον θα πρεπει να ενισχύει το ρόλο της δημοτικής βιβλιοθήκης διότι με τις δηλώσεις της και αυτές που υπάρχουν τις βλέπω να κλείνουν.

Αφροδίτη Φράγκου είπε...

Έλαβα αυτό το μήνυμα:

LinkedIn
Anthi Katsirikou has sent you a message.
Date: 11/23/2010
Subject: "Η δουλειά μου"
Η άποψη του καθενός μας για το επάγγελμά του και για τον τρόπο που ο ίδιος το ασκεί είναι σεβαστός.
Αν κάποιος δεν ενδιαφέρεται να εξελίσσει τις επαγγελματικές του γνώσεις και παραμένει στη γνώση που διδάχτηκε πολλά χρόνια πριν, άρα καθηλώνει και τις υπηρεσίες που παρέχει στο κοινό, είναι επίσης σεβαστό.
ΟΙ προσωπικές, ατομικές στάσεις και επιλογές εκάστου εξ ημών είναι σεβαστές.
Αυτό όμως διαφέρει σημαντικά από την περιγραφή ενός επαγγελματικού κλάδου. Τότε τα πράγματα πρέπει να λέγονται με ακρίβεια, προσοχή στην εκφορά και τη σύνταξη, εγκυρότητα, καθολικότητα και κυρίως με επίγνωση των συνεπειών.
Σε μια εποχή που οι βιβλιοθηκονόμοι απολύονται απο τις βιβλιοθήκες και πολλοί μας θεωρούν "πολυτέλεια" στον εργασιακό χώρο, οι εκφράσεις που διαβάσαμε θα έπρεπε να εχουν αποφευχθεί, γιατί το μήνυμα που εκπέμπουν είναι αναληθές.
Σήμερα μάλιστα, και ενόψει του Καλλικράτη και των όσων φημολογούνται για την τύχη των δημοτικών βιβλιοθηκών, η δυσφήμιση αυτή των ελληνικών βιβλιοθηκών και από ένα πρόσωπο που κατέχει θεσμική θέση στο επάγγελμα, είναι ακόμα πιο επικίνδυνη.
το κείμενο πρέπει να ανακληθεί το συντομώτερο, αλλιώς υποθηκεύει το μέλλον των νέων βιβλιοθηκονόμων.
παρακαλώ να δημοσιευτεί στο μπλογκ σου.

Ανώνυμος είπε...

Βασικά περισσότερο διασκέδασα με το άρθρο παρά θύμωσα. Η κα. Κυριακοπούλου είναι καθάρα ανεπαρκής στο ρόλο της και για αυτό η βιβλιοθήκη της δεν έχει κόσμο. Παράλληλα είναι φορέας μιας παλαίας νοοτροπίας κα κοπής επαγγελματιών, οι οποίοι είναι εξ΄ολοκλήρου υπεύθυνοι για την κατάσταση των βιβλιοθηκών στην Ελλάδα. Είναι, για να μην μακρυγορώ, μια γραφική φιγούρα οπώς τόσες αλλές σε διοικητικές θέσεις στις Ελληνικές Βιβλιοθήκες. Ιδιαίτερα, το προέδρος των βιβλιοθηκονόμων ήταν αυτό που με διασκέδασε περισσότερο. Σε καμία περίπτωση δεν είναι προέδρος μου αλλα πρόεδρος σε μια Ενώση επαγγελματιών(ούτε καν συνδικαλιστική) που βάσει των τελευταίων εκλογών της πρέπει να εκπροσωπεί μόνο γύρω στα 200 άτομα (και πολλά λέω). Λοιπόν να την χαίρονται όσοι την εξέλεξαν. Μιας και δεν είμαι μέλος της άνωθι ενώσεως μόνο διασκέδαση και χλεύη μου προκαλέι το άρθρο καθώς φυσικά δεν θεωρώ οτι εκπροσωπούμαι από κάτι βιβλιοθηκονόμους σαν αυτή τη κυρία.
Κλείνοντας θα ήθελα να σχολίασω κάτι που διάβασα πως παραποιήθηκαν τα λεγόμενα της κα. Κυριακοπούλου από τον δημοσιογράφο, θα ήθελα ν αναφέρω πως επείδη αν όντως συνεβεί το γεγονός θα έπρεπε επώνυμα με επιστολή της να καταγγειλεί τον συγκεκριμένο Α.Ρ.Δ. (αλήτη ρουφιάνο δημοσιογράφο) Αν δεν το πράξει απλώς εκτείθεται περισσότερο και θα έπρεπε από τα μέλη της Ενώσεως να οδηγηθεί σε παραίτηση.
Ευχαριστώ
Δέσποινα Κ.
Υ.Σ. Χαίρομαι που σε διαβάζω Αφροδίτη...

Κατερίνα Τοράκη είπε...

Να συμπληρώσω σε όσα γράφετε όλοι, προσθέτοντας και μια άλλη παράμετρο, αυτήν της υποτίμησης του ίδιου μας του εαυτού. Τελευταία, με αφορμή την εξαιρετικά θετική πράξη βράβευσης μιας ελληνικής βιβλιοθήκης από διεθνές ίδρυμα, ακούστηκαν πολλά αρνητικά σχόλιά (από δημοσιογράφους, αλλά και από βιβλιοθηκονόμους) για τις ελληνικές βιβλιοθήκες που δεν υπάρχουν, που δεν κάνουν..., που δεν μοιάζουν, που δεν... που δεν... Δεν είναι έτσι βέβαια. Και ακριβώς τα σχόλια σας στο ατυχές "μηδέν επισκέπτες" αυτό δεν δείχνουν; Μήπως λοιπόν θα ήταν ωφέλιμο να γίνεται προσπάθεια να δημοσιοποιούνται αυτές οι ατομικές προσπάθειες, κόντρα στα δύσκολα που μας έχουν φορτωθεί και στα πιο δύσκολα που απ΄ ό,τι φαίνεται μας επιφυλάσσονται. Η κοινωνία χρειάζεται τα παραδείγματα και πολλά σχόλιά σας βοήθησαν προς τα κει. Καλή σας νύχτα.

Αφροδίτη Φράγκου είπε...

Δέσποινα, κατανοώ την οπτική σου. Ένας προβληματισμός (με μεγάλη δόση αυτοκριτικής), σε σχέση με το "μέλος της ένωσης"... Ήμουν μέλος της Ένωσης από φοιτήτρια. Η απογοήτευσή μου για την πρώτη εκλογή της κ. Κυριακοπούλου ως προέδρου, με έκανε να μην ξαναπατήσω στην Ένωση. Μήπως όμως αυτή η αποχή, τόσο η δική μου, η δική σου, η δική μας και άλλων, που πιστεύουμε ότι έχουμε άλλες ανάγκες και απαιτήσεις από την Ένωση μας έφερε εδώ; Μήπως αυτό το δημοσίευμα στο BHMagazino μπορεί να γίνει η ευκαιρία μας για να δραστηριοποιηθούμε, να αντιστρέψουμε το κλίμα και να αναλάβουμε τα ηνία και κατ' επέκταση τις ευθύνες που μας αναλογούν; Μια ψυχή μού είπε ότι "Είναι εύκολο να λες ότι η Ένωση δε σε αντιπροσωπεύει. Είναι ακόμη ευκολότερο να το λες βγάζοντας την ουρά σου απ' έξω. Αν δε σ' αρέσει, μπες μέσα και άλλαξέ την". Μήπως έχει δίκιο; Μήπως για ν' αλλάξει η Ένωση είναι η νέα γενιά βιβλιοθηκονόμων, η δική μας γενιά, που κατανοεί το νέο μας ρόλο να μπει μπροστά και να πάρει θέση; Όσο απέχουμε, τόσο θα λαμβάνουν άλλοι αποφάσεις για εμάς. Σε προηγούμενο σχόλιο έγραψα ότι δεν πρόκειται να το αφήσω να συμβεί ξανά (για 'μένα τουλάχιστον). Μήπως πρέπει να το σκεφτείς κι εσύ καλύτερα και όλοι όσοι σκέφτονται όπως εσύ (και όπως σκεφτόμουν κι εγώ μέχρι πολύ πρόσφατα;)...

Ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο, γιατί όπως ξέρεις, εκτιμώ πολύ τη γνώμη σου!

Ανώνυμος είπε...

Σχετικά με αυτά που αναφέρεις για την Ενωση. Επέλεξα από την aρχή να μην είμαι μέλος για πολύ συγκεκριμένους λόγους. Το γεγονός αυτό θεωρώ πως μου δίνει το δικαίωμα να την κρίνω, όσο σκληρά επιλέγω καμιά φορά, ακριβώς γιατί δεν έχω "λερώσει τα χέρια μου". Οπότε δεν έχω τίποτα να με κράταει ή να με "αναγκάζει" να ωραιοποιώ καταστάσεις. Ο εισοδισμός πάλι δεν μου ταιριάζει και δεν αρμόζει στις πεποιθήσεις μου. Πριν αρκετό καιρό προσπαθήσαμε-μια μερίδα νέων βιβλιοθηκονόμων- να αλλάξουμε λίγο τους συσχετισμούς. Το εγχείρημα αυτό απέτυχε - κατά κάποιο τρόπο- και ξέφτυσε. Δεν θέλω να αναφερθώ στους λόγους αλλα το αναφέρω γιατί θέλω να σου πω πως η νέα γενιά βιβλιοθηκονόμων δεν είναι και τόσο φορέας νέων ιδεών και φρεσκάδας που θέλουμε πολλοί να πιστεύουμε. Οι άνθρωποι που πραγματικά έχουμε γνήσιο μέράκι για την δουλειά μας και δεν αποσκοπούμε σε ufficia και άλλα ματαιόδοξα, δεν είμαστε τόσοι πολλοί. Κλείνοντας θέλω να σου ναφέρω πως ο Αναγνωστάκης είχε πει μια εποχή πως" η σιωπή είναι και αυτή μια πράξη". Μην τόσο εύκολα ενοχοποιούμε την αποχή. Περιέχει και την κραυγή μέσα της αρκεί να έχει κάποιος τα αυτιά του ανοικτά να την ακούσει!!!
Δέσποινα

Ανώνυμος είπε...

Δέσποινα,
Οπως λες, η κραυγη μπορει να περιεχεται στην αποχη. Οκ, το δοκιμασα κι εγω. Το αποτελεσμα το βλεπουμε. Θεωρεις πως αν δεν κανεις κατι εσυ ή εγω ή οποιοσδηποτε αλλος που ειναι "ερωτευμενος" με αυτο το επαγγελμα, θα αλλαξει κατι τελικα;
Δε γνωριζω το εγχειρημα το οποιο αναφερεις, αλλα οπως και να χει ανηκει στο παρελθον και πιστευω πως τωρα μας δινεται μια νεα ευκαρια, με μια καλη αφορμη αν θες. Νομιζω πως η αποχη τελικα δε φερνει και τα καλυτερα αποτελεσματα, δε νομιζεις;
Μαρια

Ανώνυμος είπε...

Προφανώς και η σιωπή είναι μία πράκη. Είναι όμως μιά πράξη αποχής και παραίτησης. Αν θέλεις να διεκδικήσεις αλλαγή πρέπει να παλέψεις για αυτή. Η σιωπή και η αποχή δεν δίνουν αυτομάτως το δικαίωμα του να κατακρίνεις γιατί οι ΑΛΛΟΙ που ενδεχομένως προσπαθούν να κάνουν πράξη αυτά για τα οποία κόπτεσαι, αποτυγχάνουν. Αν θέλουμε καλύτερους εκπροσώπους πρέπει να τους εκλέξουμε. Και αν κανένας από τους υπάρχοντες υποψηφίους δεν μας εκφράζει, τότε ας βάλουμε οι ίδιοι υποψηφιότητα.
Να με συγχωρέσετε για τη φόρτιση του κειμένου μου και, ειλικρινά, δεν έχω την πρόθεση να προσβάλω κανένας για τις πεποιθήσεις του, αλλά, δεν αισθάνομαι προσωπικά προσβεβλημένος όταν άνθρωποι που δεν συμμετέχουν κατηγορούν αυτούς που εν τέλει το κάνουν.
Η ισχύς είναι στα χέρια μας. Εμείς θα αλλάξουμε τους εκπροσώπους μας, όχι εκείνοι εμάς. Η ουσία της δημοκρατίας λέει πώς αν από τους 10 ψηφοφόρους ψηφίσουν μόνο οι 2 τότε αυτοί οι δύο, ενδεχομένως πορωμένοι, ανεγκέφαλοι, κατευθυνόμενοι και ό,τι άλλο θέλετε, θα αποφασίσουν για ΟΛΟΥΣ! Εμείς απλώς ευχόμαστε αυτοί οι έρημοι 2 να είμαι φωτισμένοι, σοβαροί, ενημερωμένοι και υπεύθυνοι... Ε, λοιπόν, στατιστικά, αυτό απολείεται να συμβεί.
Κώστας.

Ανώνυμος είπε...

Σωστά τα λες φιλε/η 3.03 Οσοι θλεουν σωστή εκπροσώπιση ας την επιδιώξου. να σχολιάσω ομως λιγο το κειμενο της συνεντευξης : με λιγα λόγια δειχνει οτι η βιβλιοθήκη δεν ειναι τίποτα το σημαντικό. Αρα δεν υπαρχει λόγος να λειτουργει με κάποιον που εχει σπουδάσει το επάγγελμα. Αντε τώρα να πείσεις τους διάφορους "παράγοντες" στους καλλικρατικους δήμους οτι χρειάζονται βιβλιοθηκη καλα οργανωμένη. Και χρειαζόμαστε επειγόντως θέσεις εργασίας.....τι να πει κανείς εκτός απο το οτι αν δεν εισαι σίγουρος οτι μπορεις να μιλήσεις, μη το κάνεις.....
Τα σχόλια της Αφροδίτης Φράγκου πολυ ευστοχα.

Δαναη Γεωργάκη

Ανώνυμος είπε...

Μαρία, ευκαιρία θεώρω την δημιουργία του καινούργιου (στο οποίο συμμετείχα και ας μην ευδοκίμησε) και μέσω αυτού την έμπρακτη απόρριψη του παλαιού. Το να πάρεις κάτι ουσιαστικά νέκρο και να προσπαθείς ντε και καλά να του δώσεις ζωή είναι απλά μάταιο και χάσιμο χρόνου (προσωπικά μιλώντας πάντα). Στη πράξη και στην καθημερινότητα μας αν αλλάξουμε κάτι όσο μικρό και αν είναι αυτό πιστεύω ειλικρινά πως κάνει την διαφορά. Κάτι που δεν με εκφράζει απλά επιλέγω να μην συμμετέχω. Είναι δικαιωμά μου αυτό αναφαίρετο.
Αγαπητέ Κώστα, χαίρομαι που έβγαλες από μέσα σου αυτή την οργή για την αποχή. Προφανώς εξέφρασες την αποψή σου για την κοινοβουλευτική αποχή. θα ήθελα να σου αναφέρω πως κάπως τα έχεις μπερδέψει. Ενεργός πολίτης δεν είναι αυτός που εκλέγει αντιπροσώπους οι οποίοι πότε δεν τον ρωτούν για το τι πράττουν. Αυτός για μένα είναι απλά ο τεμπέλης πολίτης. Ουσία της δημοκρατίας είναι να αποφασίζεις ο ίδιος και να ακούγεσαι. Αυτό που αναφέρεις εσύ είναι ο βιασμός της δημοκρατίας. Το δύο άτομα αποφασίζουν για δέκα δεν είναι και πολύ δημοκρατικό ετσι??!! Μια φορά στα 2, 3 ή 4 χρόνια η ψήφος σου δεν σε βαπτίζει ενεργό πολίτη ή επαγγελματία. Μακριά από μένα οι ηγέτες και οι πεφωτισμένοι. Επειδή εγώ με την συμμετοχή μου δεν νομιμοποιώ κανένα να μιλά εξ'ονοματί μου και να πράττει για την τσεπούλα του ή την θεσούλα του, την δίκαιη οργή σου νομίζω κάπου αλλού πρέπει να την κατευθύνεις. Αυτά για να ξεκαθαρίζουμε λίγο τα πράγματα. Τώρα επειδή εδώ μιλάμε για το άρθρο ας επιτρέψουμε την κουβέντα να επιστρέψει εκεί. Φιλικά Δέσποινα

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητή Δέσποινα,
η οργή μου για την αποχή, δεν αφορά στον κοινοβουλευτισμό. αφορά στην δημοκρατία. βιασμός της δημοκρατίας είναι να "αφήνεις" τους 2 να αποφασίσουν και εσύ μετά να νίπτεις τας χείρας σου γιατί οι άχρηστοι επικραττούν τοων υπολοίπων.
τί παέι να πεί ουσία της δημοκρατίας είναι να αποφασίζεις μόνος σου και να ακούγεσαι? προφανώς, όλοι μόνο ιμας αποφασίζουμε, αλλά τις αποφάσεις τις παίρνει πάντα η πλειοψηφία. η πλειοψηφία των ενεργών συμμετεχόντων. και προφανώς, στη δημοκρατία δεν είσαι υποχρωμένος να συμμετέχεις. και η ένωση των βιβλιοθηκονόμων και επιστημόνων της πληροφόρησης είναι απλώς ένα σχήμα. αν είναι νεκρό, αποτελεσματικό, παρωχημένο ή όχι, εμείς το αποφασίζουμε. οι βιβλιοθηκονόμοι. και δυστυχώς όταν βάσει της ίδρυσης του αυτό είναι το όργανο (αποτυχημένης) εκπροσώπησης των επαγγελματιών του χώρου, είτε ψηφίσεις είτε όχι, το όργανο εξακολουθεί να υπάρχει. δεν το ακύρωσες (παρά μόνο, ίσως στη δική σου συνείδηση). γιατί (δυστυχώς και πάλι) όταν θα προκύψει ένα θέμα που αφορά στις βιβλιοθήκες, δεν θα μαζευτούμε οι απανταχού βιβλιοθηκονόμοι στην πνύκα να πάρουμε τις αποφάσεις μας και να διαμαρτυρηθούμε ή να δράσουμε. αυτή είναι η δουλειά των αντιπροσώπων μας. και εκεί είναι το πρόβλημα μου. ότι η αποχή επιτρέπει σε τραγικούς ανθρώπους να μας εκπροσωπούν. το ότι δεν λέρωσες τα χέρια σου, δεν σε κάνει λιγότερο υπεύθυνη για την κατάσταση που επικρατεί. η ευθύνη είναι εξίσου δική σου, όσο και εκείνων που συμμετείχαν.
και ο λόγος που αναφέρθηκα στις εκλογές είναι γιατί εσύ τις ανέφερες.
εξάλλου, νομίζω ότι απαξιώνεις πολλούς συνεδέλφους μας όταν θεωρείς ότι για να συμμετέχει ο οποιοσδήποτε σε μία τέτοια παρόμοια διαδικασία, σώνει και καλά ενδιαφέρεται για δόξες και ουφίτσια. δηλαδή η εναλλακτική ποιά είναι? να καθό΄μαστε στο σπιτάκι μας και να γκρινιάζουμε μεταξύ μας? και σίγουρα, η συμμετοχή σου σεεκλογές (οποιασδήποτε μορφής) δεν σε καθαγιάζει σε πολίτη, αν τον υπόλοιπο καιρό δεν επιδεικνύεις το παραμικρό εκδιαφέρον για τα κοινά. αλλά ξέρεις, το ένα δεν αποκλείει το άλλο...
Φιλικά
Κώστας.

aikker είπε...

Συμφωνώ απόλυτα με την Κατερίνα Τοράκη "Μήπως λοιπόν θα ήταν ωφέλιμο να γίνεται προσπάθεια να δημοσιοποιούνται αυτές οι ατομικές προσπάθειες, κόντρα στα δύσκολα που μας έχουν φορτωθεί και στα πιο δύσκολα που απ΄ ό,τι φαίνεται μας επιφυλάσσονται. Η κοινωνία χρειάζεται τα παραδείγματα και πολλά σχόλιά σας βοήθησαν προς τα κει".
Αυτό προσπαθώ να κάνω τόσα χρόνια μέσα από το Greek Libraries in a New World. Να προβάλλω τα θετικά που συμβαίνουν στις ελληνικές βιβλιοθήκες, ακόμη και στις πιο μικρές, που δεν είναι λίγα, μα καθόλου λίγα. Η Βιβλιοθήκη Βέροιας εκμεταλεύτηκε πολύ σωστά, και καλά έκανε, όλες τις ευκαιρίες και την καλή της σχέση με τα ΜΜΕ και προέβαλλε το αξιόλογο έργο της. Όμως θεωρώ άδικο και ατυχές να μην υπάρχει η δυνατότητα προβολής και άλλων δραστήριων, φιλότιμων βιβλιοθηκών, πόσο μάλλον να τις "στραγγαλίζουμε" εμείς οι ίδιοι!
Το σχετικό σχόλιο στο Βιβλιοθηκονόμος; Όχι, σίγουρα δεν είναι αυτό… είναι το πρώτο με αρνητική χροιά που αναγκάστηκα να γράψω με σκοπό να εξιτάρει και να μετατραπεί σε θετικό.
Λογικά πρέπει να περιμένουμε αποκατάσταση του θέματος γιατί δεν είναι δυνατόν να πιστέψουμε στην κακή πρόθεση, αλλά στην προχειρότητα και ελαφρότητα της δημοσίευσης του άρθρου.
Το κακό όμως έχει ήδη γίνει, ακόμη και με αποκλειστική υπαιτιότητα του απολύτως, κατά τη γνώμη μου, κακού δημοσιογράφου [αφού του άρεσε αυτό που δημοσίευσε! :( ]. Επλήγη και ο κλάδος των βιβλιοθηκονόμων, αλλά κυρίως οι βιβλιοθήκες, αφού δίνονται σοβαρά πατήματα για αμφισβήτηση της αναγκαιότητάς τους στην πολύπαθη ελληνική κοινωνία και μάλιστα σε τόσο ζοφερούς καιρούς που αφορμή θέλουν αλλά, ε, όχι να τους την δίνουμε εμείς οι ίδιοι, ακόμη και άθελά μας!!!
Η όλη φάση, όμως, που μας πόνεσε εμπεριέχει το σπόρο της δραστηριοποίησης, που έβγαλε από το λήθαργο και ταρακούνησε αρκετούς συναδέλφους.
Ουδέν κακόν αμιγές καλού! Ας γυρίσουμε το νόμισμα από την άλλη πλευρά. Δεν είναι το θέμα προσωπικό ή συντεχνιακό, αλλά κυρίως κοινωνικό και συλλογικό**.
Και είμαι σίγουρη ότι εκείνη που πόνεσε πιο πολύ απ' όλους είναι η ίδια η Χ.Κ.
Ας πάμε παραπέρα. Στην ουσία. Αυτό το μήνυμα νομίζω βγαίνει από τα σχόλια και τις αντιδράσεις. Τπτ άλλο.
Απλά, να υπάρχει συνέχεια και δράση.

**Δεν είμαι μέλος της ΕΕΒΕΠ, αλλά φίλη, και πάντοτε προβάλλω και υποστηρίζω οποιαδήποτε θετική κίνηση απ' όπου κι αν προέρχεται, πόσο μάλλον από την ΕΕΒΕΠ! Και θα συνεχίσω να το κάνω...

Ανώνυμος είπε...

Πραγματικά δεν θέλω να εμπλακώ σε μια ατέρμονη κουβέντα περι "δημοκρατίας" κλ. Ευχριστώ για τιε φιλικές παραινέσεις μα ο καθένας έχει τις απόψεις του και αυτό οφείλει να γίνεται σεβαστό. Το θέμα του άρθρου όμως είναι διαφορετικό. Θεωρώ πως πρέπει να το αντιληφθούμε αυτό. Για το λόγο αυτο δεν θα επανέλθω στο θέμα αυτό.Ευχαριστώ
Δέσποινα

Ανώνυμος είπε...

Χαλαρώστε, συνάδελφοι! Δεν νομίζω ότι μπορούμε να λύσουμε εδώ τον θέμα της συμμετοχικότητς στη δημοκρατία. Ο καθείς και οι απόψεις του!
Το μόνο που με παραξενεύει είναι αφού η Δεσποινα ξεκαθαρίζει εξαρχής πως το άρθρο το βρήκε διασκεδαστικό και η κυριακόπουλος σε καμία περίπτωση δεν την εκπροσωπεί στα μάτια κανενός, γιατί ασχολείται με το άρθρο, τις εκλογές, την Ένωση κλπ κλπ.
Πάντως, Περιμένω με αγωνία την οποία διαμαρτυρία της κυριακοπουλυο για την κατάφορη όπως ισχυρίστηκε παραποιήση των λεγομένων της

Αφροδίτη Φράγκου είπε...

Πραγματικά πιστεύω πως το θέμα της συμμετοχής ή μη και της αποχής ή μη εξαντλήθηκε και μάλιστα χωρίς καν να είναι αυτό το θέμα μας.
Ανεξάρτητα από οτιδήποτε, πάντως, δεν νομίζω ότι έχει χαθεί τίποτα για τον κλάδο. Πραγματικά πιστεύω πως δεν ήταν αυτά τα 15 λεπτά δημοσιότητας που μας αντιστοιχούσαν.
Και ίσως αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή να αναφέρω πως σε περίπτωση που όλη αυτή η συζήτηση / ένσταση / αντίδραση θελήσουμε να δημοσιοποιηθεί με τρόπο τέτοιο ώστε να υπάρξει αυτό που οι περισσότεροι (κρίνοντας απ' τα σχόλια) θα θεωρούσαμε αποκατάσταση του κλάδου / επαγγέλματος / επιστήμης μας, ο συντάκτης της στήλης "Η δουλειά μου" κ. Θεοδωρόπουλος, είναι ανοιχτός στο να μας ακούσει... Δεν ξέρω με ποια μορφή και υπό ποιες συνθήκες αλλά σίγουρα, δεν μου φάνηκε αρνητικός.

Με αυτό δεν εννοώ πως χρειαζόμαστε μεσάζοντες για να πούμε μεταξύ μας αυτά που θέλουμε (γιατί απ' ό,τι φαίνεται, τα καταφέρνουμε μια χαρά) αλλά ίσως να μην έβλαπτε μια δεύτερη ευκαιρία να δείξουμε πραγματικά ποιοι είμαστε, τι κάνουμε και τι ονειρευόμαστε ακόμα να πετύχουμε.

Ανώνυμος είπε...

Προς 8.52 Γιατί σε παραξενεύει το γεγονός οτι θέλησα να σχολιάσω μια κατάσταση? Μηπως πρέπει να ζητάμε άδεια για να εκφράσουμε το τι πιστεύουμε και ποιά είναι η γνώμη μας? Σχολιασμό ανοικτο έχουν τα άρθρα και έκανα μια τοποθέτηση. Απο κει και πέρα αδυνατώ πραγματικά να αντιληφθώ την όλη "συνομωσιολόγεια" και το κλίμα που υποννοείται στα γραφόμενα σου!Μην ψάχνουμε για "φαντάσματα και αλλά δαιμόνια" εκεί που δεν υπάρχουν!
Δέσποινα

Αφροδίτη Φράγκου είπε...

Αγαπητοί συνάδελφοι,

Ειλικρινά, θα σας παρακαλούσα να μην συνεχίσετε αυτό το περί απόψεων και δημοκρατίας debate.

Όλοι δικαιούμαστε να έχουμε άποψη. Στη δημοκρατία, για να εκφράσουμε την άποψη δε χρειάζεται να πληρούμε προϋποθέσεις. Όπως για να ψηφίσουμε στις κοινοβουλευτικές εκλογές δεν είναι προαπαιτούμενο το να ξέρουμε τι συμβαίνει στην επικαιρότητα, έτσι και για να εκφράσουμε τη γνώμη μας για το συγκεκριμένο post δε χρειάζεται να είμαστε μέλη μιας συγκεκριμένης Ένωσης. Θα παρακαλούσα να μην συνεχιστούν φαινόμενα τύπου: "Δεν δικαιούστε να ομιλείτε". Τουλάχιστον για όσο καιρό αυτό το blog φέρει την υπογραφή μου, όλοι μπορούν να εκφράζουν τις απόψεις τους ανεξάρτητα από το τι αυτές εκπροσωπούν.
Ευχαριστώ για την κατανόησή σας κι ελπίζω να μην παρεξηγήσετε τις προθέσεις μου.

Αφροδίτη Φράγκου είπε...

Επιτέλους, είμαι στην ευχάριστη θέση να σας παραπέμψω στην απάντηση της κ. Κυριακοπούλου, που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα της ΕΕΒΕΠ.
Η γνώμη μου παραμένει πως θα είχαμε αποφύγει την όλη αντιπαράθεση αν είχε έρθει νωρίτερα ή, για να ακριβολογώ, άμεσα. Εν πάση περιπτώσει, όμως, "Κάλλιο αργά παρά αργότερα"!

http://www.eebep.gr/index.php?id=56

Ηρακλής είπε...

Καλησπέρα και από εμένα.

Με μεγάλο ενδιαφέρον παρακολουθώ τις συζητήσεις που έχουν ξεκινήσει από την "άστοχη" -sic- της Προέδρου της Ένωσης κα. Κυριακοπούλου. Βέβαια το πρώτο συναίσθημα που μου γεννήθηκε είναι η οργή γιατί πολύ απλά ο Βιβλιοθηκονόμος όπως τον περιγράφει η κα. Κυριακοπούλου δεν είναι σε καμία περίπτωση αυτό για το οποίο ονειρεύτηκα, σπούδασα και διάλεξα να το υπηρετήσω.
Γιατί θεωρώ το επάγγελμα του ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΟΝΟΜΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑ. Ειδικά σε τέτοιες περιοδούς δύσκολες που διανύει η χώρα μας.
Δεν θα κάτσω να σχολιάσω τα όσα αναφέρονται στο άρθρο διότι το έχετε κάνει όλοι εσείς νωρίτερα από εμένα, αλλά έχοντας διαβάσει και την επιστολή διαμαρτυρίας της Προέδρου θεωρώ ότι καθυστέρησε υπερβολικά να προβεί σε αυτή την κίνηση προκαλώντας άλλο ένα ισχυρό πλήγμα στο προφίλ του Βιβλιοθηκόνομου (διότι αν έχουν τα λεγόμενά σου παραποιηθεί ή ότι ο δημοσιογράφος δεν τ' αντιλήφθηκε σωστά δεν περιμένεις την κατακραυγή των συναδέλφων για να απαντήσεις 6 μέρες μετά τη δημοσιοποίηση της συνέντευξης. Το κάνεις την ίδια στιγμή που την Κυριακή το πρωί διαβάζεις αυτά που δεν έχουν λεχθεί ή έχουν παραποιηθεί ή οτιδήποτε άλλο και δεν απαντάς "πιεζόμενη" από τα αρνητικά σχόλια των συναδέλφων σου).

Φιλικά
Ηρακλής

Ανώνυμος είπε...

@Ηρακλή
Ειλικρινά με κάλυψες!
Σε ευχαριστώ
Δέσποινα

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Ο διάλογος μεταξύ μας είναι πάντα ενδιαφέρων και πάντα με αιχμές.

Η ΕΕΒΕΠ κατά τη γνώμη μου κουβαλάει τόση δίκαιη απαξίωση από τον κλάδο που θα έπρεπε να αναγεννηθεί. Δύο φορές στην ιστορία των τελευταίων χρόνων πήγε κάτι να γίνει: όταν χάθηκαν οι σχολικές βιβλιοθήκες και απολύθηκαν οι 49 του πιλοτικού προγράμματος (η Ένωση τότε δεν έγινε συνδικαλιστικό όργανο παρά την απόφαση γενικής συνέλευσης) και μετά την απόλυση των 380 συμβασιούχων των ακαδημαϊκών βιβλιοθηκών (η απόπειρα που αναφέρει η Δέσποινα).

Επειδή η συζήτηση αυτή μάλλον δεν θέλετε να συνεχιστεί (είναι λίγο άσχετη), να πω μόνο το εξής: μία απολυμμένη πρώην συμβασιούχος συνάδελφος μου έλεγε πριν από λίγο καιρό ότι κανείς μόνιμος και αορίστου χρόνου συνάδελφός της δεν δέχτηκε να παρουσιαστεί στο δικαστήριο όπου έχει καταφύγει. Μην θεωρούμε δεδομένη την αλληλεγγύη...

Τέλος, κυρία Τοράκη (δασκάλα μου γαρ): εγώ τουλάχιστον δεν είμαι σίγουρος αν τα καλά που προβάλλονται (Βέροια) δεν λειτουργούν τελικά και ως άλλοθι για τις κυβερνήσεις που αδιαφορούν. Να ξεχάσουμε τις διαφημίσεις τόσων χρόνων με το ΕΣΠΑ; Μας μείναν αυτές...

Ανώνυμος είπε...

Γεια σας,
Είμαι η Στέλλα. Είμαι και γω βιβλιοθηκονόμος, ανενεργή όμως προς το παρόν και όπως φαίνεται για πολύ ακόμη..αν συνεχιστούν να δημοσιεύονται τέτοιου τύπου άρθρα από ειδικούς.Δεν θα σχολιάσω τα ήδη λεγόμενα σας γιατί με βρίσκεται απόλυτα σύμφωνη. Ομολογώ ότι σπούδασα μια επιστήμη που στην αρχή ΔΕΝ γνώριζα, αλλά στην πορεία αγάπησα και έγινε στόχος μου να υπηρετώ. Ας δείξουμε λοιπόν τι πραγματικά σημαίνει το να είσαι βιβλιοθηκονόμος με πράξεις και όχι θεωρίες.Ωραία η εξέλιξη ,η ψηφιοποίηση, η ανάγνωση των e-books αλλά πρέπει να παραδεχτούμε ότι τίποτα δεν αντικαθιστά το γνήσιο,το χειρόγραφο,και την καθοδήγηση ενός ειδικού..Η ανάκτηση των πληροφοριών γίνεται μόνο ψάχνοντας σωστά στον πυρήνα της πληροφορίας, δηλαδή την βιβλιοθήκη.
Ευχαριστώ, Στέλλα

Ανώνυμος είπε...

Ντροπή!! Ούτε πληρωμένη να ήταν η συγκεκριμένη κυρία από όσους υποστηρίζουν ότι βιβλιοθηκονομία και βιβλιοθηκονόμος δεν υφίσταται!
Προσωπικά θεωρώ ότι θα έπρεπε να παραιτηθεί άμεσα.
Λυπάμαι όσους της ψήφισαν καθώς και όσους δεν πήγαν να ψηφίσουν και καταντήσαμε να εκπροσωπεί τον κλάδο η εν λόγω κυρία.

bibliopontikas