Τι βοήθημα να αγοράσω;

Μου έστειλαν ένα mail. Όλα τα κακά, σήμερα, από την ηλεκτρονική μου επικοινωνία με βρίσκουν... Έλεγε πως υπάρχει νόμος που προβλέπει την διδασκαλία της τουρκικής γλώσσας στις 3 τάξεις του γυμνασίου και μάλιστα στο ΦΕΚ δημοσιεύεται το περιεχόμενο της ύλης, από πλευράς θεματικών ενοτήτων. Το μήνυμα, φυσικά, μιλούσε και για διάφορα σενάρια συνωμοσίας. Κάτι τέτοια, συνηθίζω να τα παίρνω για φάρσες. Εν τούτοις, μπήκα στον πειρασμό και μπήκα στο Εθνικό Τυπογραφείο να κατεβάσω το σχετικό ΦΕΚ. Πρόκειται για το 867 / 10-8-2006 (για να σας διευκολύνω έχω συνδέσει τον αριθμό απευθείας με τη σελίδα του download).

Δεν ήταν φάρσα τελικά. Και οκ, δεν έχω καμιά αντίρρηση να διδάσκονται τα παιδιά ξένες γλώσσες στο σχολείο, ούτε και έχω πρόβλημα να διδαχθούν την τουρκική συγκεκριμένα. Αλλά μιας και προσπαθούμε να "βελτιώσουμε" το εκπαιδευτικό μας σύστημα, μήπως θα έπρεπε να λειτουργήσουμε περισσότερο με νόμους αγοράς; Γιατί τουρκικά και όχι κινέζικα (που όπως έχουν αυτή τη στιγμή τα πράγματα, είναι η μόνη οικονομία που επιβιώνει) ή γιατί όχι ρωσικά; 

Θα μου πείτε, περσινά ξινά σταφύλια. Από το 2006, τώρα το σχολιάζεις; Τώρα το είδα, τώρα το λέω. 

Η αλήθεια, πάντως, είναι πως από το 2006 που φαίνεται να ψηφίστηκε το πρόγραμμα διδασκαλίας, στη βιβλιοθήκη δεν έχει έρθει κανένας μαθητής να μου ζητήσει βοήθημα. Άρα ή οι καθηγητές τουρκικών κάνουν πολύ καλή δουλειά στην τάξη ή το μάθημα δε διδάσκεται ή... τι να πω... μπορεί να βοηθάει ο Ονούρ, η Σεχραζάτ και η Λάμια!