Τι μ’ έπιασε πάλι σήμερα…

Μια στο τόσο με πιάνει μια κρίση και μπαίνω στο site της Ένωσης (ναι, στην ΕΕΒΕΠ αναφέρομαι). Σήμερα μ’ έπιασε μετά από μια σχετική συζήτηση που είχα με μια φίλη. Αναρωτήθηκα, λοιπόν, στην Ένωση Ελλήνων Βιβλιοθηκονόμων & Επιστημόνων Πληροφόρησης, ποιοι δικαιούμαστε να εγγραφόμαστε ως μέλη;

Πληροφορήθηκα λοιπόν από το site ότι μέλη εγγράφονται “Όλοι οι απόφοιτοι των σχολών Bιβλιοθηκονομίας Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης μπορούν να γίνουν μέλη της Ένωσης υποβάλλοντας τη σχετική αίτηση”. Επίσης, “Οι φοιτητές των σχολών βιβλιοθηκονομίας μπορούν να εγγραφούν ως δόκιμα μέλη με ετήσια συνδρομή 10 ευρώ”. Και όπως ήταν φυσικό (ή όπως εμένα μου φαίνεται φυσικό) μού προέκυψαν κάποιες απορίες.

Κατ’ εμέ, Βιβλιοθηκονόμοι και Επιστήμονες της Πληροφόρησης είναι εκτός από τους αποφοίτους των 2 ΤΕΙ και του 1 ΑΕΙ της χώρας όλοι οι απόφοιτοι του κλάδου που προέρχονται από πανεπιστήμια του εξωτερικού. Επιστήμονες της Πληροφόρησης είναι και όσοι έχουν άλλο κύριο πτυχίο και μεταπτυχιακό στην Επιστήμη της Πληροφόρησης. Αλλά πόσο δεν είναι Βιβλιοθηκονόμοι / Επιστήμονες Πληροφόρησης προσωπικότητες του χώρου που εργάζονται για χρόνια σε βιβλιοθήκες χωρίς πτυχίο; Πόσο περισσότερο “Βιβλιοθηκονόμος” είναι κάποια κυρία που τελείωσε τη ΧΕΝ (δεν το λέω προσβλητικά, όλοι εκτιμούμε το έργο που προσέφεραν στις Ελληνικές Βιβλιοθήκες την εποχή που η Βιβλιοθηκονομία δεν υπήρχε ως τμήμα σχολών της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης) ή ένας πτυχιούχος ΤΕΙ με βαθμό πτυχίου 5.00 από κάποιον άνθρωπο που εργάζεται 20 χρόνια σε μια βιβλιοθήκη, παράγει έργο, ενημερώνεται και εκσυγχρονίζει τόσο τις γνώσεις όσο και τις υπηρεσίες της βιβλιοθήκης στην οποία εργάζεται;

Υπάρχουν συνάδελφοι (και θα επιμένω να τους αποκαλώ έτσι όσο θα υπάρχουν και θα παράγουν έργο για τις ελληνικές βιβλιοθήκες) που χωρίς να έχουν πτυχίο κάποιας σχολής Βιβλιοθηκονομίας είναι πολύ περισσότερο κατηρτισμένοι και ικανοί από κάποιον που μπήκε κάποτε τυχαία στη σχολή, την έβγαλε νύχτα με ένα 5αράκι και έπιασε πριν από 20 χρόνια μια καρέκλα πίσω από ένα γραφείο σε κάποια βιβλιοθήκη και δεν κουνήθηκε ποτέ από εκεί. Πριν βιαστείτε να μου πείτε ότι ανοίγω τους ασκούς του Αιόλου και με αυτά που γράφω υπονοώ πως πρέπει οι πόρτες των βιβλιοθηκών να είναι ανοιχτές σε μη ειδικευμένους επιστήμονες, σας προλαβαίνω λέγοντας πως οι γενικεύσεις είναι συνήθως πολύ επικίνδυνες. Δεν μπορεί η ΕΕΒΕΠ να θεωρεί ανίκανους να χριστούν μέλη της τα ίδια πρόσωπα που επιλέγει για να μας επιμορφώνουν. Δε λέω να καταλαμβάνουν θέσεις εργασίας άνθρωποι που προέρχονται από άλλους κλάδους, τουλάχιστον δε λέω να είναι αυτός ο κανόνας. Πρέπει όμως να υπάρχουν και εξαιρέσεις. Οι ελληνικές βιβλιοθήκες είναι γεμάτες από ανθρώπους που δεν πέρασαν ποτέ το κατώφλι ούτε της ΣΔΟ ούτε της Αρχειονομίας, δίνουν, όμως, τη ζωή τους για τις βιβλιοθήκες και προσπαθούν μη έχοντας το αντίστοιχο πτυχίο να καλύψουν το κενό που αυτό αφήνει με διαρκή ενημέρωση και επιμόρφωση στα θέματα του κλάδου.

Πόσο, λοιπόν, αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν θέση στην Ένωση; Και αν κάνω λάθος και γίνονται δεκτοί ως μέλη της Ένωσης, προκύπτει μια νέα απορία μου: Με ποια κριτήρια αποφασίζεται το ποιος μη πτυχιούχος θα γίνει δεκτός και ποιος όχι, απ’ τη στιγμή που γνωρίζω τουλάχιστον ένα πρόσωπο που εμπίπτει στην παραπάνω κατηγορία και δεν έχει γίνει μέλος της Ένωσης παρά την υποβολή της σχετικής αίτησης;

Αν, όμως, δεν κάνω λάθος, θέτω έναν ακόμη προβληματισμό: η ΕΕΒΕΠ δεν έχει δραστικό ρόλο στην υπεράσπιση των εργασιακών μας δικαιωμάτων, ή τέλος πάντων, δεν έχει τόσο δραστικό όσο χρειαζόμαστε, καθώς, μπορεί μεν να το ευαγγελίζεται αλλά δεν βλέπω να το πληροί. Δεν έχει πετύχει την “επάνδρωση” των βιβλιοθηκών μόνο με πτυχιούχους των σχολών Βιβλιοθηκονομίας, οπότε δεν βλέπω και σύγκρουση συμφερόντων, για ποιο λόγο, με την οικονομική κρίση που βιώνει ως φορέας αρνείται ακόμα την εγγραφή μελών που εργάζονται στις βιβλιοθήκες (και αυτό είναι ένα γεγονός που δεν θα πάψει να υφίσταται σύντομα) διαιωνίζοντας αυτή της τη δυσχέρεια;

Και μιας και έπιασα το οικονομικό, γιατί δεν ξεκινάμε από τη συστολή των δαπανών που είναι και το trend της εποχής; Δεν έχω αξιωθεί ακόμα να πάω στα καινούρια γραφεία της Ένωσης αλλά δεν το βρίσκω απαραίτητο να ενοικιάζεται χώρος στο Κολωνάκι ο οποίος λειτουργεί ελάχιστες ώρες. Δεν το βρίσκω απαραίτητο να εκδίδουμε έντυπο περιοδικό που στοιχίζει χιλιάδες ευρώ αντί του να επενδύουμε στην επιμόρφωση των συναδέλφων με πραγματικά σεμινάρια στα οποία δε θα ζητάμε την εθελοντική συνεισφορά των εισηγητών (όπως είχε γίνει σε προηγούμενο κύκλο σεμιναρίων για τον οποίο έλαβα πρόσκληση για να δηλώσω συμμετοχή). Στις εποχές που ζούμε, πρέπει να υπάρχει ένας εξορθολογισμός των δαπανών. Δεν μπορεί να δίνω 20 ευρώ συνδρομή για να μού εξασφαλίζεται ένα άθλιο περιοδικό όπου σπάνια εμφανίζονται αξιόλογα άρθρα (και πώς να μην είναι σπάνια αφού η ίδια του η έκδοση γίνεται σπάνια). Δεν μπορεί να συνεχίζουμε όλοι οι βιβλιοθηκονόμοι, με μεγάλο αριθμό συναδέλφων ανάμεσά μας να βιώνουν την ανεργία, να δίνουμε αυτά τα 20 ευρώ το χρόνο απλά για να έχουν κάποιοι την ευκαιρία να συστήνονται ως πρόεδροι ή στελέχη ΔΣ και να κυκλοφορούν στο Κολωνάκι, ούτε για να βάζουν στο βιογραφικό τους δημοσιεύσεις σε ένα περιοδικό με impact factor… πόσο είπαμε;

Αυτά και σταματάω γιατί μάλλον θα μαυρίσω ακόμα περισσότερο μια ήδη συννεφιασμένη μέρα.

Καλημέρα σας!