Πάνε μήνες από τις εκλογές της ΕΕΒΕΠ και σχεδόν το ίδιο διάστημα πάει από την τελευταία φορά που έκανα οποιαδήποτε ανάρτηση γύρω από το θέμα. Προσπάθησα να τηρήσω τη δέσμευσή μου απέναντι στα υπόλοιπα μέλη του ΔΣ να μη δημοσιεύω τα όσα συμβαίνουν μέσα σε αυτό. Στην αρχή μού κακοφάνηκε καθώς ένιωσα ότι μού στερούσαν ένα κομμάτι της ελευθερίας μου. Μετά όταν το καλοσκέφτηκα συνειδητοποίησα ότι είναι ως ένα βαθμό λογικό να μην δημοσιεύω όλα όσα συζητώνται στο “συλλογικό” μας όργανο. Ούτε και σήμερα σκοπεύω να αθετήσω αυτή την υπόσχεση. Δε θα μπω καν στη διαδικασία να παινέψω ή να κακολογήσω κανέναν. Θέλω όμως τη βοήθειά σας και τις υποδείξεις σας ώστε να μπορέσω να οδηγηθώ σε όσο πιο παραγωγικά συμπεράσματα γίνεται.
Είναι πολύ πιθανόν από την πρώτη γραμμή και το αρκτικόλεξο ΕΕΒΕΠ πολύ να έχουν ήδη κλείσει τη σελίδα και να “πήδηξαν” στην επόμενη πόρτα του διαδικτύου που θα τους φάνηκε πιο ενδιαφέρουσα. Όμως, αυτή η πιθανότητα είναι και ο λόγος που ξεκινάω αυτή την ανάρτηση. Πριν τις εκλογές σας είχα πει τους λόγους για τους οποίους επιλέγω να είμαι υποψήφια. Αρκετούς μήνες μετά, έχοντας μπει στον “χορό” όπως είχα πει και τότε, πιστεύω ότι είμαι κατά τι σοφότερη καθώς αρχίζω και καταλαβαίνω πώς κινούνται τα πράγματα.
Θα αφιερώσω μερικές γραμμές για να πω ότι απ’ όσα υποψιαζόμουν ότι συμβαίνουν μέσα στην ΕΕΒΕΠ αυτά που με προβληματίζουν είναι κάποιες αρτηριοσκληρώσεις και ταυτόχρονα ο ρυθμός με τον οποίο γίνονται κάποια πράγματα. Κολλάμε σε λεπτομέρειες και στη συνέχεια αυτοαναιρούμαστε. Αυτά, όμως είναι εσωτερικά του ΔΣ και ως τέτοια θα τα αφήσω και δε θα επεκταθώ περισσότερο. Αυτό που θέλω να συζητήσω με αυτή την ανάρτηση (γιατί στόχος μου δεν είναι να πω τα δικά μου χωρίς το δικό σας feedback) είναι τ’ ότι η ΕΕΒΕΠ συνεχίζει να μην είναι αυτό που θέλω ως βιβλιοθηκονόμος / επιστήμονας της πληροφόρησης. Και αυτό το θέμα έχει δύο υποενότητες. Η μία έχει να κάνει με τ’ ότι ακόμη και μέσα στο ΔΣ ανήκω στη μειοψηφία και όχι στην “πλειοψηφούσα αρχή”. Η δεύτερη έχει να κάνει με τ’ ότι η ίδια η ΕΕΒΕΠ αντιπροσωπεύει μια ελάχιστη, και σε πολλούς ίσως και αδιάφορη, μειοψηφία συναδέλφων.
Κάθε φορά που βρίσκομαι σε μια παρέα και έρχεται η ΕΕΒΕΠ στη συζήτηση αυτό που εισπράττω είναι η διάχυτη απογοήτευση από τους συναδέλφους για το ρόλο και το έργο της, για τα πρόσωπα που που βρίσκονται στο ΔΣ αλλά ακόμη και για αυτά τα 200 και κάτι μέλη. Θα τολμούσα να πω πως επικρατεί η άποψη ότι όποιος είναι σοβαρός άνθρωπος δεν ασχολείται με ένα “αστείο” σαν την ΕΕΒΕΠ. Λυπάμαι αν οι φράσεις μου πληγώσουν κάποιους ή ακόμη απολογούμαι για την πολιτική τους ανορθοδοξία αλλά μεταφέρω μόνο το κλίμα που εισπράττω. Τα αρνητικά αισθήματα, μάλιστα, είναι τέτοια που κάθε φορά που έστω προσπαθώ να πείσω κάποιον για την αναγκαιότητα να ασχοληθούμε με την ένωση η συζήτηση είναι υπερβολικά σύντομη καθώς κανείς δεν έχει όρεξη να ακούσει.
Κλείνοντας, λοιπόν, όλα τα “προκαταρκτικά” σχόλια που στόχο είχαν να θέσουν μια βάση στη συζήτηση, σας υπενθυμίζω πως η ΕΕΒΕΠ που, καλώς ή κακώς είναι: 1) ένα θεσμικό όργανο που εκπροσωπεί τα μέλη της στους επίσημους εθνικούς και διεθνείς φορείς 2)εκπροσωπεί de facto τα μη μέλη (παραβλέποντας τους λόγους της αποχής). Και έρχομαι πια, όχι ως μέλος του ΔΣ της ΕΕΒΕΠ (μιας και αυτός είναι ένας ρόλος προσωρινός) ούτε ως μέλος της ομάδας που λέγεται “Πανελλαδική Συνεργασία” (επίσης κανείς δεν υπογράφει συμβόλαια με κανέναν) αλλά ως Αφροδίτη και ακόμη περισσότερο ως Information Addict να ρωτήσω όλους εσάς, αν δεν εγκρίνουμε την ένωση, τι στην ευχή πιστεύουμε ότι πρέπει να γίνει; Αν τραβούσαμε μια γραμμή και τα ξεγράφαμε όλα και λέγαμε ότι ξεκινάμε από την αρχή, τι είναι αυτό που θα περιμέναμε από την “ιδανική” ΕΕΒΕΠ; Τι είναι αυτό που αν γίνει θα πείσει τον καθένα από εμάς να ασχοληθούμε ουσιαστικά και συστηματικά με ένα όργανο που ως τώρα μας αντιπροσωπεύει σε όλα τα κέντρα λήψης αποφάσεων που καθορίζουν εμάς και το επαγγελματικό μας μέλλον και είτε μας ευνοεί είτε μας χαντακώνει ερήμην της πλειοψηφίας μας; Τι θέλουμε από την ΕΕΒΕΠ ώστε να πειστούμε να γίνουμε μέλη; Ή τέλος πάντων, από τη στιγμή που δε “συμφέρει” να αντιπροσωπεύουμε ο καθένας τον εαυτό του καθώς μαζί μπορούμε να πετύχουμε περισσότερα, πώς θέλουμε να είναι αυτό το όργανο που θα μας αντιπροσωπεύσει; Αυτό που δυσκολεύει σε μεγάλο βαθμό την απάντηση είναι πως με το να απασχολούμαστε από τόσους διαφορετικούς φορείς δεν μπορεί η ένωση να λειτουργήσει ως συνδικαλιστικός φορέας (γιατί είναι κατανοητό πως ο εργαζόμενος αυτό πιθανότατα κρίνει ως απαραίτητο). Οι Βιβλιοθηκονομικές Ενώσεις του κόσμου, όμως, δεν ασχολούνται μόνο με εργασιακά θέματα. Συχνά στόχος τους είναι η στήριξη του κλάδου σε πολλά επίπεδα και η δράση τους γίνεται με ποικίλους τρόπους. Προκύπτει συνεπώς το θέμα αν η ΕΕΒΕΠ ικανοποιεί όλους εμάς σε αυτό το επίπεδο κι αν όχι, τι πιστεύει ο καθένας μας ότι θα έπρεπε να κάνει ώστε να πετύχει;
Δε θα προχωρήσω περισσότερο αυτό το κείμενο καθώς ήδη έχω μακρηγορήσει. Ελπίζω όμως ότι θα δεχθώ αρκετά σχόλια ώστε να προκύψει ένας γόνιμος, ανοιχτός διάλογος. Ελπίζω να με βοηθήσετε να πάψω να αισθάνομαι εγκλωβισμένη στον ρόλο του μέλους του ΔΣ καθώς στόχος μου ήταν εξ’ αρχής να μπορέσω να είμαι εκεί όχι μόνο για όσους με στήριξαν για να εκλεγώ αλλά για όλους τους συναδέλφους που έχουν ιδέες όμοιες με τις δικές μου και κυρίως για όλους τους συναδέλφους που πονάμε αυτό τον κλάδο.
Περιμένω τα σχόλιά σας κι ελπίζω αυτή μου η πρωτοβουλία να βγάλει κάτι καλό.
7 σχόλια:
Αφροδίτη γεια σου.
Είμαι από αυτούς που επιτίθενται στα έργα και τις ημέρες της Ένωσης Ελλήνων Βιβλιοθηκονόμων και Επιστημόνων της Πληροφόρησης χρόνια τώρα. Από την εποχή που η πρόεδρός της ήταν και σύμβουλος του υφυπουργού Παιδείας Φ. Πετσάλνικου- την εποχή εκείνη ο κλάδος έβραζε με τις σχολικές βιβλιοθήκες... ή αργότερα, που ο πρόεδρός της γινόταν με πολιτική απόφαση διευθυντής των ΓΑΚ.
Καταρχάς, και τοποθετούμενος κάπως στα "εισαγωγικά' του σημειώματός σου, έχω να σου πω πως συμμετέχοντας σε ένα όργανο οφείλεις να έχεις "στομάχι". Όχι για τις δυσκολίες που καλείσαι μόνο να αντιμετωπίσεις, αλλά και γιατί παραλαμβάνεις μια παθογένεια που ή την κόβεις ή συνεχίζεις με αυτήν. Τα πρόσωπα παίζουν πάντα ρόλο, όμως η ιστορία και η κουλτούρα του οργάνου είναι πάντα μοχλός είτε ανάσχεσης είτε έμπνευσης. Η ΕΕΒΕΠ έχει δυστυχώς πολλά στην καμπούρα της*. Επιπλέον, επίσης δυστυχώς, οι συλλογικότητες και οι θεσμοί και τα όργανα είναι χρόνια τώρα δόλια απαξιωμένα, επομένως πρέπει να προσπαθήσεις να πείσεις πολλαπλά για τις προθέσεις και το στόχο σου. Η κουλτούρα της εποχής επιδιώκει "αναθέσεις" ακόμη και για τη σωτηρία της χώρας και του λαού μας αυτή την περίοδο από την κρίση. Πόσο μάλλον για βιβλιοθήκες....
Πάμε τώρα στο κύριο ερώτημά σου. Κατά τη γνώμη μου η ΕΕΒΕΠ θα έπρεπε να καταργηθεί, και επειδή η αναγκαιότητα ενός συλλογικού οργάνου για το χώρο μας είναι αναμφισβήτητη, να δημιουργηθεί ένα νέο όργανο, με νέους στόχους και σαφείς βάσεις. Το όργανο αυτό θα έπρεπε να έχει ρόλο και δράση κυρίαρχα στα εργασιακά ζητήματα, στην επιμόρφωση, στη θεσμική εκπροσώπηση. Το όργανο αυτό (η νομική του μορφή θα μπορούσε να είναι η όποια ενδεδειγμένη)θα έπρεπε να είναι μαχητικό, παρεμβατικό, ενωτικό, οραματικό.
Θεωρώ πως προτάσσοντας τα πολύ σοβαρά εργασιακά ζητήματα θα συσπείρωνε τον κόσμο του χώρου μας και θα έδινε και ένα σαφές μήνυμα στην πολιτεία πως οι πελατειακές σχέσεις και τα αλισβερίσια έχουν τελειώσει.
Όταν το κυρίαρχο πρόβλημα της βιβλιοθηκονομικής κοινότητας είναι το εργασιακό, η ΕΕΒΕΠ δεν έχει ρόλο, αφού πριν από χρόνια επέλεξε να μην μετατραπεί και σε συνδικαλιστικό όργανο/επιμελητήριο κτλ
Αφροδίτη διάβασα όλα όσα αναφέρεις με προσοχή.
Ανήκω στην κατηγορία που πιστεύει ότι η ΕΕΒΕΠ και οποιοσδήποτε σύλλογος που εκπροσωπεί επαγγελματικά δικαιώματα πρέπει να υπάρχει για να έχουμε φωνή όλοι οι απόφοιτοι των τμημάτων Βιβλιοθηκονομίας. Γνωρίζω άλλους συλλόγους που έχουν επιτύχει πολλά απλά γιατί κοινοποιούνται μαζικά.
Θα σου απαντήσω στο ερώτημα σου με κάτι πολύ απλό.
Η ύπαρξη της ΕΕΒΕΠ θα άξιζε αν έκανε κάτι από όσα αναφέρει στην ιστοσελίδα της ή οπουδήποτε αλλού αναφέρονται οι σκοποί της. Θα έπρεπε όχι μόνο να μη ξεχνά τους σκοπούς της αλλά θα έπρεπε να τους ανανεώνει και να προσθέτει κιάλλους. Πρακτικά όμως η ΕΕΒΕΠ δεν κάνει τίποτα απολύτως από όλα όσα αναφέρονται ή κάνει πολύ λιγότερα από όσα θα μπορούσε.
Όλοι μας, οι περισσότεροι άνεργοι, βλέπουμε ένα σωρό αδικίες που γίνονται και βλέπουμε έναν σύλλογο που πρακτικά θα έπρεπε να μας εκπροσωπεί να μην κάνει τίποτα. Τι κάνει η ΕΕΒΕΠ για τους ανεκδιήγητους διορισμούς (ή μεταθέσεις) εκπαιδευτικών που γίνονται σε Εθνική Βιβλιοθήκη, Δημόσιες και ΓΑΚ; Τι κάνει η ΕΕΒΕΠ για τις βιβλιοθήκες που υπάρχουν εξαιτίας εθελοντών; Τι κάνει για τις στημένες προκηρύξεις των ακαδημαϊκών βιβλιοθηκών; Τι έκανε παλαιότερα όταν απολύθηκαν οι συμβασιούχοι των ακ. βιβλιοθηκών;
Γενικότερα δεν μπορώ να καταλάβω τι κάνει η αυτή η Ένωση. Κοντεύει να αραχνιάσει και να σαπίσει. Δεν έχω διαβάσει καμία ανακοίνωση της, δεν έχει πάρει θέση σε οτιδήποτε. Τα μόνο email της ένωσης που έχω λάβει μέσω ACADELIB είναι για τις εκλογές του ΔΣ και για μια ραδιοφωνική εκπομπή.
Καταλαβαίνω αλλά και φαντάζομαι όσα δεν θες να αναφέρεις. Αυτή η χώρα θα πάει μπροστά μόνο όταν σταματήσουν όλα αυτά τα σάπια λόγια, όταν θα γράφουμε έναν στόχο και θα προσπαθούμε να τον φτάνουμε.
Στη θέση σου, αν ήμουν στο ΔΣ, θα προσπαθούσα να ενεργοποιήσω λίγο αυτό το όργανο. Να κάνει κάτι.
Αν δεν μπορούσα να εισακουστώ απλά θα αποχωρούσα. Δεν αξίζει να χάνουμε το χρόνο μας με ανούσια θέματα. Εδώ ο κόσμος χάνεται...
Καλησπέρα και καλή τύχη,
στο http://eebepdialogue.blogspot.gr/ θα ρίξεις μια ματιά στην ιστορία, στο πως η Ένωση προσπάθησε να προσεγγίσει κάποια από τα θέματα που θίγεις και τι ανταπόκριση υπήρξε. Το Δ.Σ. το ξεκίνησε αλλά κανένα από τα μέλη του δεν έκανε το κόπο να γράψει (και να υπογράψει) δυό γραμμές.
Υποθέτω ότι καλό θα ήταν να ξεκινήσουμε απ' όπου μπορούμε και όπως μπορούμε και θα τα βρούμε στο δρόμο. Ας πούμε στην Αθήνα ή τη Θεσσαλονίκη μια χαρά μπορεί να φτιαχτεί ένα τοπικό καθαρά συνδικαλιστικό σωματείο στις δημοτικές ή στις ακαδημαϊκές βιβλιοθήκες. Αν ρίξουμε μια ματιά γύρω μας θα βρούμε διάφορες πολύπλοκες καταστάσεις που θα μας δώσουν ιδέες για το τι μπορούμε να κάνουμε στη συνέχεια πως μπορούμε να οργανώσουμε τη συνδικαλιστική και επιστημονική παρουσία. Το θέμα είναι να ξεκινήσουμε.
Οι συνεδριάσεις του Δ.Σ. δεν είναι δημόσιες; με τόση τεχνολογία και να μην ξέρουμε ούτε πότε έγιναν ούτε τι συζητήθηκε δεν ταιριάζει σε επιστήμονες της πληροφόρησης
Σ. Πιέρρος
Θα ξεκινήσω από το τέλος και το σχόλιο του Σπύρου για τη δημοσιότητα που δίνεται στα όσα συζητά το ΔΣ. Σας βεβαιώνω ότι αυτό ήταν το πρώτο που έθεσα μπαίνοντας σε αυτό. Θεωρώ κι εγώ απαράδεκτο το να συνεχίζουμε να λειτουργούμε με κλειστές πόρτες και χωρίς να εκμεταλλευόμαστε τα εργαλεία της τεχνολογίας. Από την άλλη, όμως, κατανοώ και τη λογική του να δημοσιευτεί τι και προς ποιους. Και εξηγούμαι: Υπάρχει ένα πρόβλημα τύπου "η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα". Οι πολλοί δεν είμαστε καν μέλη της ΕΕΒΕΠ γιατί δε συμφωνούμε με το τι και πώς πράττει, γιατί διαφωνούμε με τις κλειστές συνεδριάσεις και τη μηδαμινή ενημέρωση προς τα έξω ή για 100 άλλα πράγματα που είμαι σίγουρη ότι ο καθένας θα μου πει αν κληθεί να απαντήσει σε αυτό.
Από την άλλη, όμως, καλή μου librarian, να απευθυνθεί σε ποιους; Σε όσους δεν καταδέχονται να γίνουν μέλη; Καταλαβαίνω ότι η ΕΕΒΕΠ έχει φανεί λίγη στα μάτια όλων μας για χρόνια. Επίσης, κυριολεκτώ όταν λέω ότι θέλω να προσπαθήσω να αλλάξω αυτό που δε μ' αρέσει. Πώς να εισακουστώ, όμως, όταν ενώ βρίσκω εκατοντάδες συναδέλφους που συμφωνούν μαζί μου ή με στηρίζουν εκτός ένωσης και μέσα στην ένωση κανείς τους δεν είναι μέλος; Πώς να υπερισχύσει η δική μου/μας άποψη και θέση και πώς να ενεργοποιήσω ένα όργανο που οι πολλοί λέμε ότι αργοπεθαίνει όταν οι ίδιοι απέχουμε και αφήνουμε τις μειοψηφίες να κάνουν κουμάντο; Τι να κάνω όταν με ψήφισαν 20 στους 220 ενώ δυνητικά θα μπορούσαν να είναι 500 στους 1000 (τυχαίο το νούμερο, προς Θεού δεν θεωρώ δεδομένη την ψήφο κανενός).
Σε ό,τι αφορά τη συνδικαλιστική μας δράση, φοβάμαι ότι ο κλάδος έχει αρκετά προβλήματα για να βάλουμε και την πολιτική ταυτότητα ως κριτήριο για μεταξύ μας διακρίσεις. Δεν είμαι σίγουρη ότι η μετατροπή του σε συνδικαλιστικό φορέα θα έλυνε τα προβλήματά μας. Νομίζω, όμως, ότι αν η ενασχόλησή μας με την Ένωση ήταν μαζικότερη θα μπορούσαμε να πετύχουμε το αυτονόητο: Την εξασφάλιση των εργασιακών δικαιωμάτων που προκύπτουν από τα πτυχία μας. Και λυπάμαι που το λέω αλλά αυτή είναι μια μάχη που χάνουμε κάθε φορά όταν μετράνε τα κουκιά μας και βγαίνουμε μόνο 220. Ποιος πολιτικός θα ασχοληθεί με τις 220 ψήφους μας (γιατί μπορεί μεν κακώς αλλά αυτές μετράει) όταν μπορεί στις θέσεις μας να "τακτοποιήσει" ανθρώπους που φέρνουν χιλιάδες; Αυτό είναι και το μόνο στο οποίο αναγκάζομαι συνέχεια να συμφωνώ με το σύνολο του ΔΣ, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ακόμη κι όταν το κάνω δεν έχω επίγνωση του τι είναι αυτό που μας αποδυναμώνει.
Με αυτή την ανάρτηση δε ζητάω ούτε ψήφους ούτε τίποτε σε επίπεδο προσωπικού οφέλους. Στην τελική, θα μπορούσα άνετα να πω ότι εφόσον δεν έχει πάρει φωτιά η δική μου πόρτα τι κάθομαι και σκάω που καίγεται το σπίτι του διπλανού. Ποτέ, όμως, δεν πίστεψα ότι πρέπει να περιμένω από τους άλλους να κάνουν πράγματα για εμένα. Και γι' αυτό, ξεκινάω κι αυτή τη συζήτηση. Περισσότερο σαν παράκληση προς τους πολλούς να βάλουμε όλοι ένα χεράκι να αλλάξουμε τα πράγματα προς όφελός μας. Να βάλουμε ένα χεράκι για να πετύχουμε την αλλαγή που χρειάζεται η ΕΕΒΕΠ προκειμένου να σταθεί στο ύψος της ως συλλογικό μας όργανο.
Δεν έχω καταλάβει καν για τι ψήφους συζητάμε. Ποιος ψηφίζει, πως και γιατί;
Σχετικά με τα μέλη, συμφωνώ ότι πρέπει όλοι οι απόφοιτοι να γίνουμε μέλη αυτής της ένωσης. Αλλά θέλει η ένωση να γίνουμε μέλη;
Αν ναι θα έπρεπε να ενημερώνονται οι απόφοιτοι των τμημάτων για την ύπαρξή της, για τις θέσεις για το τι προσπαθεί να κάνει.
Στην Κέρκυρα, εννιά χρόνια που βρισκόμουν εκεί κανείς ποτέ δεν μας ενημέρωσε, κανείς δεν ήρθε να μας παρουσιάσει το οτιδήποτε.
Αμφιβάλλω αν οι καινούριοι απόφοιτοι τη γνωρίζουν, αμφιβάλλω αν τη γνωρίζουν και όλοι όσοι ήδη εργάζονται στο χώρο.
Να ενεργοποιηθεί χρειάζεται, εκτός και αν βολεύεται εκεί στα αζήτητα οπότε να μην την ενοχλούμε, να μη μας ενοχλεί και τελείωσαμε.
Τίθεται ένα θέμα για το κατά πόσον τα ίδια τα τμήματα βιβλιοθηκονομίας θα επέτρεπαν στην Ένωση να κάνει μια ενημέρωση του 15λέπτου στους φοιτητές πρώτου εξαμήνου για παράδειγμα. Δεν θυμάμαι τι ισχύει κι αν έχει επιχειρηθεί κάτι τέτοιο. Σίγουρα, όμως, librarian έχει μια βάση η τοποθέτησή σου.
Για το Ιόνιο Παν/μιο δεν τίθεται κανένα τέτοιο θέμα.
Η ενημέρωση των πρωτοετών θα μπορούσε να γίνει χωρίς κανένα κόλλημα.
Σε συνέλευση του τμήματος είχε αναφερθεί ότι θα μπορούσε να γίνεται ενημέρωση στις τελετές αποφοίτησης.
Σε μια πρώτη φάση θα μπορούσε να γίνει αποστολή κάποιας ανακοίνωσης προς το τμήμα η οποία θα αναρτηθεί στον πίνακα ανοκοινώσεων και θα ενημερώνει τους φοιτητές για τα πεπραγμένα.
Ακόμη, ανακοινώσεις της ένωσης θα μπορούσατε να στέλνετε μέσω της λίστας των βιβλιοθηκονόμων (acadelib) για να μας ενημερώνετε για θέματα όπου συζητούνται ή που ψηφίζονται.
Επίσης, η ιστοσελίδα της, η οποία ανανεώνεται μια φορά το χρόνο αποδεικνύει έμπρακτα πόσο ενεργή είναι. Μπορεί κανείς να δει θέσεις εργασίας της προηγούμενης δεκαετίας.
Γενικότερα, θα ήθελα πολύ να ενημερωθώ για το τι κάνει αυτή η ένωση ή το τι έχει καταφέρει ως σήμερα.
Η ενημέρωση των βιβλιοθηκονόμων είναι ένα θέμα.
Το μεγαλύτερο θέμα όμως δεν είναι η απλή παρουσίαση των στόχων, είναι και οι πράξεις.
Μόνο έτσι θα μπορούσαμε να πειστούμε για να γίνουμε μέλη της και μάλιστα ενεργά.
Δημοσίευση σχολίου