Έχω για άλλη μια φορά αμελήσει το αγαπημένο μου blog, χαμένη στην πραγματικότητα και την καθημερινότητα. Είναι τόσα πολλά αυτά που θέλω να γράψω και που κατά κανόνα δεν έχω προλάβει τα τελευταία δύο χρόνια. Ερωτήματα που βασανίζουν τόσο εμένα και σχετίζονται με τον κλάδο μας όσο και ερωτήματα που θέτουν συνάδελφοι και βρίσκομαι μουδιασμένη απέναντί τους και σε αδυναμία να απαντήσω.
Συνάδελφοι ,
Στηρίζουμε την πρωτοβουλία συγκέντρωσης υπογραφών και καλούμε τα μέλη μας και όλη την βιβλιοθηκονομική κοινότητα να συνυπογράψει το κείμενο που έχει αναρτηθεί στο διαδίκτυο http://goo.gl/os6oY για την αποτροπή μεταφοράς του Τμήματος Βιβλιοθηκονομίας του ΑΤΕΙ Θεσσαλονίκης.
Η ΕΕΒΕΠ θα προχωρήσει προς όλες τις απαραίτητες ενέργειες για την αναθεώρηση αυτής της απόφασης που θίγει την βιβλιοθηκονομική εκπαίδευση στη χώρα μας.
Το ΔΣ της ΕΕΒΕΠ
Η Βιβλιοθήκη μας έχει προγραμματιστεί για να χρησιμοποιηθεί για μια εκδήλωση μιας ημέρας και αυτό απαιτεί μετακίνηση του μεγαλύτερου μέρους της συλλογής της αποτελούμενης από περίπου 120.000 τόμους.
Για την επίβλεψη της μετακίνησης χρειαζόμαστε να προσλάβουμε για όσο διάστημα χρειασθεί 2-4 βιβλιοθηκονόμους αρχίζοντας από τις 12-13 Φεβρουαρίου.
Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί μου στα τηλέφωνα :
210 650 3289 και 210 650 3285.
Δρ. Β. Γεωργίου
Προϊστάμενος Βιβλιοθήκης
ΕΚΕΦΕ "ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ"
Έχοντας δουλέψει σε 3 βιβλιοθήκες από τις οποίες μόνο στη μία είχα την πολύ συγκεκριμένη θέση του “καταλογοράφου”, δεν είχα σκεφτεί τι “τίτλο” να μου βάλω όταν κάποιος με ρωτά: Τι θέση κατέχετε στη βιβλιοθήκη σας; Ο προβληματισμός αυτός μου προέκυψε απόψε πηγαίνοντας να συμπληρώσω μια αίτηση για συνέδριο. Η αίτηση ήταν στα αγγλικά και ζητούσε και διευκρίνιση για το τι θέση κατέχω στη βιβλιοθήκη. Ψάχνοντας στη λίστα πολλαπλής επιλογής συνειδητοποίησα ότι το θέμα δε με είχε απασχολήσει σε τέτοιο βαθμό που σχεδόν έχω ξεχάσει την ορολογία για τις διάφορες θέσεις.
Πάνε μήνες από τις εκλογές της ΕΕΒΕΠ και σχεδόν το ίδιο διάστημα πάει από την τελευταία φορά που έκανα οποιαδήποτε ανάρτηση γύρω από το θέμα. Προσπάθησα να τηρήσω τη δέσμευσή μου απέναντι στα υπόλοιπα μέλη του ΔΣ να μη δημοσιεύω τα όσα συμβαίνουν μέσα σε αυτό. Στην αρχή μού κακοφάνηκε καθώς ένιωσα ότι μού στερούσαν ένα κομμάτι της ελευθερίας μου. Μετά όταν το καλοσκέφτηκα συνειδητοποίησα ότι είναι ως ένα βαθμό λογικό να μην δημοσιεύω όλα όσα συζητώνται στο “συλλογικό” μας όργανο. Ούτε και σήμερα σκοπεύω να αθετήσω αυτή την υπόσχεση. Δε θα μπω καν στη διαδικασία να παινέψω ή να κακολογήσω κανέναν. Θέλω όμως τη βοήθειά σας και τις υποδείξεις σας ώστε να μπορέσω να οδηγηθώ σε όσο πιο παραγωγικά συμπεράσματα γίνεται.
Όταν πρόκειται για τις σύγχρονες τάσεις στην ανάγνωση, οι ταμπλέτες (tablets) κάνουν το come back. Στον 21ο αιώνα, το διάβασμα μπορεί να μη γίνεται με πέτρα και καλέμια αλλά τα μικροτσίπ και οι οθόνες αφής έχουν αρχίσει να διαχωρίζουν την ανάγνωση ενός καλού βιβλίου από το φυλλομέτρημα.
Πολύ συχνά διαμαρτυρόμαστε ως κλάδος για την αδικία που μας δέρνει. Για την ακρίβεια, έχει τύχει σε συζήτηση με συνάδελφο να πούμε πως οι βιβλιοθηκονόμοι είμαστε η χειρότερη παρέα γιατί όταν συζητάμε για τη δουλειά μας, πάντα διαμαρτυρόμαστε για τις άθλιες συνθήκες, τις ελλείψεις, τους χαμηλούς μισθούς και γενικά όλα τα προβλήματα που είναι γνωστά σε όλους μας.
Και φυσικά δεν πρόκειται να μας αδικήσω γιατί όντως είναι έτσι τα πράγματα. Το ζητούμενο, όμως, είναι άλλο. Κάθε μέρα απευθυνόμαστε σε ένα κοινό το οποίο έχει κάποιες απαιτήσεις από εμάς. Και κάθε μέρα φιλοδοξούμε να προσελκύσουμε νέους χρήστες, οπότε το ερώτημα που προκύπτει κατ’ εμέ είναι αν εμείς ανανεωνόμαστε.
"Αν η Αμερική μπορεί να αυξήσει τη χρηματοδότηση για τις βιβλιοθήκες και τους βιβλιοθηκονόμους, δεν μπορώ παρά να πιστεύω ότι η Αμερική έχει βρει Ένα σημαντικό τρόπο να ανοικοδομηθεί." (Stephen Krashen, 2012)
