Οι περισσότερες ελληνικές βιβλιοθήκες χρησιμοποιούν για την οργάνωσή τους κάποιο πρόγραμμα συνήθως βασισμένο σε κάποια μορφή MARC και ένα ταξινομικό σύστημα το οποίο στις περισσότερες περιπτώσεις είναι το DDC. Υπάρχει φυσικά και το θέμα καθιέρωσης επικεφαλίδων, τόσο θεματικών όσο και ονομάτων.
Πολλές βιβλιοθήκες, κυρίως λόγω της έλλειψης μονίμου προσωπικού αλλάζουν συχνά καταλογογράφους ενώ ταυτόχρονα δεν φροντίζουν να τους διευκρινίζουν την πολιτική που ακολουθεί η βιβλιοθήκη για την καταλογογράφηση.
Αν για παράδειγμα μια βιβλιοθήκη χρησιμοποιεί το ΑΒΕΚΤ και προσλάβει με μια σύμβαση έργου λόγου χάρη προσωπικό για καταλογογράφηση μιας πρόσφατης αγοράς ή μιας μεγάλης δωρεάς, με δεδομένο ότι οι προσληφθέντες γνωρίζουν το συγκεκριμένο πρόγραμμα και έχουν κάποια εμπειρία, δε θα τους "εκπαιδεύσουν" εξ’ αρχής στη χρήση του. Αυτό έχει συνήθως το αποτέλεσμα να προκύπτει κάποια ανομοιομορφία στους καταλόγους των βιβλιοθηκών. Κάποιος θα περάσει όλες τις σημειώσεις ως Γενική σημείωση, κάποιος άλλος στο αντίστοιχο πεδίο που αρμόζει ανά περίπτωση. Και καλά, όταν τα πράγματα περιορίζονται εκεί, τότε το κακό είναι πολύ μικρό.
Δυστυχώς, όμως, συνήθως δεν περιορίζονται εκεί. Κάποιες βιβλιοθήκες δεν χρησιμοποιούν θεματικές επικεφαλίδες. Εντάξει, όλοι ξέρουμε πως αυτό δε φέρνει την καταστροφή. Τι γίνεται όμως, όταν κάνουμε ευρετηρίαση σε φυσική γλώσσα; Τα μειονεκτήματα είναι λίγο – πολύ γνωστά σε όλους. Η φυσική γλώσσα εξασφαλίζει την εύκολη χρήση στην αναζήτηση από το κοινό. Πόσο όμως εξασφαλίζεται πραγματικά η ευχρηστία; Σίγουρα δεν είναι εύκολο για το μέσο χρήστη να γνωρίζει πώς θα πρέπει να επιλέξει ένα καθιερωμένο όρο, πόσες είναι, όμως, οι βιβλιοθήκες, εστιάζω κυρίως στις δημοτικές γιατί γι’ αυτές είναι πιο δύσκολο να εκπαιδευτεί το σύνολο της αναγνωστικής κοινότητας, που διαθέτουν OPAC ή που προσφέρουν τη δυνατότητα στους αναγνώστες να ψάξουν μόνοι τους στον κατάλογο; Δεν μπορώ να μιλήσω με συγκεκριμένους αριθμούς, δεν πιστεύω, όμως, ότι είναι πολλές (αν και εύχομαι ειλικρινά να κάνω λάθος). Και στις δύο περιπτώσεις, είτε, δηλαδή, η αναζήτηση γίνεται από το βιβλιοθηκονόμο είτε από τον αναγνώστη, η καθιέρωση επικεφαλίδων ή και απλώς όρων με τη βοήθεια ενός θησαυρού, αν γίνει με την κατάλληλη τεκμηρίωση, σίγουρα θα απλοποιήσει τη διαδικασία.
Από την προσωπική μου εμπειρία, η λύση της επιλογής θεματικών όρων που ήδη υπάρχουν μέσα στη βάση της βιβλιοθήκης, σαν μια δεξαμενή με όρους που έχουν επιλεγεί ως θέματα αυτόνομα και όχι βασιζόμενα σε κάποιο πρότυπο οδηγεί πολύ συχνά σε απώλεια δεδομένων. Η καθιέρωση είναι πολύ σημαντική γιατί εξασφαλίζει πρωτίστως ποιότητα στις αναζητήσεις μας αλλά και ποσότητα στις ανακτήσεις.
Ας σκεφτούμε ένα απλό παράδειγμα: Αναγνώστης ζητά πληροφορία: «έχετε βιβλία για κομπιούτερ;» συνήθως είναι τόσο γενικόλογα τα αιτήματα. Αν λοιπόν δεν έχει γίνει η καθιέρωση της επικεφαλίδας «Ηλεκτρονικοί Υπολογιστές» σύμφωνα με τις θεματικές επικεφαλίδες της ΕΒΕ, τότε θα πρέπει να σκεφτούμε όλες τις πιθανές εκδοχές όρων που πέρασαν από το μυαλό όλων των βιβλιοθηκονόμων που πέρασαν βιβλία στη συλλογή της βιβλιοθήκης. Δεν βρίσκετε αρκετά πιθανό το να μην σκεφτούμε κάποιον από αυτούς; Κι αν το βιβλίο που απαντά καλύτερα είναι αυτό που περιγράφεται με τον πλέον άτοπο όρο που δεν θα περάσει ποτέ απ’ το μυαλό μας; Δε θα έχουμε κάνει σωστά τη δουλειά μας και αυτό θα συμβαίνει γιατί κάποιος άλλος δεν την έκανε σωστά πριν από εμάς!
Στο επόμενο άρθρο θα εστιάσουμε σε θέματα ταξινόμησης και ταξιθέτησης
12 σχόλια:
Εγώ προβληματίζομαι έντονα τελευταία με το θέμα ελεγχόμενο λεξιλόγιο ή φυσική γλώσσα στην θεματική περιγραφή. Νομίζω ότι το καλύτερο είναι ο συνδιασμός και των δύο και ίσως όσο αφορά τη φυσική γλώσσα πιστεύω ότι είναι καιρός πλέον να δίνουμε τη δυνατότητα και στους χρήστες να καταχωρούν τους όρους που νομίζουν ότι περιγράφουν καλύτερα το υλικό. Βέβαια αυτό σημαίνει και κατάλληλο λογισμικό και έλεγχος κτλ. κτλ.
Θα συμφωνήσω με την ggk.
Στο συνέδριο των ακαδημαϊκών βιβλιοθηκών που έγινε στην Αθήνα πριν από μερικά χρόνια παρουσιάστηκε ένα πρόγραμμα ανοιχτού κώδικα που καταγράφει τα αιτήματα αναζήτησης των χρηστών από τον opac των βιβλιοθηκών. Σαφώς η χρήση ενός τέτοιου προγράμματος επιτρέπει να συνυπολογίσουμε στη χρήση ελεύθερων όρων τι και πως το ζητάει ο χρήστης.
Έπειτα θα πρέπει σιγά σιγά να καταλάβουμε ότι θα πρέπει να λειτουργεί ουσιαστικά το reference desk και να γίνεται η συνέντευξη του χρήστη, ο οποίος τις περισσότερες φορές δεν ξέρει να ζητήσει αυτό που θέλει. Αν στοχεύουμε στην εξυπηρέτηση των χρηστών η χρήση του καταλόγου γίνεται συνήθως από εμάς και δεν πελαγοδρομεί ο πελάτης μας.
Τέλος όσον αφορά τους ελεγχόμενους θεματικούς όρους νομίζω πως η χρήση της Εθνικής Βιβλιοθήκης και της Βιβλιοθήκης του Κογκρέσου (LC) θα πρέπει να γίνεται εξαιρετικά φειδωλά και προσεκτικά.
Τώρα όσον αφορά LC και Εθνική Βιβλιοθήκη:
Δεν θα δείτε τον όρο Ελλάδα, αλλά Ελλάς σχεδόν σε όλες τις βιβλιοθήκες!!!!
Στην Εθνική δεν θα βρείτε τους όρους Μικρασιατική Καταστροφή αλλά Μικρασιατική Εκστρατεία (η Μικρασιατική καταστροφή κατά την ΕΒΕ δεν έγινε ποτέ). Επίσης θα βρείτε θεματική υποδιαίρεση "Βουλγαρικές φρικαλεότητες" για τους διωγμούς των Βουλγάρων εθνικιστών στη Θράκη κατά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο.
Και επειδή η Εθνική αντιγράφει άκριτα την LC (τουλάχιστον μεταφράζουν τους όρους, σε αντίθεση με άλλες ελληνικές βιβλιοθήκες που τους περνούν στα αγγλικά) θα βρείτε όρους "κοινωνική ζωή και έθιμα" αντί του ελληνικότατου και συνήθους "ήθη και έθιμα" ή δεν θα βρείτε τον όρο "Βαλκάνια" ή έστω "Βαλκανική χερσόνησος" , αλλά την αμερικανιά "Νοτιο-Ανατολική Ευρώπη" και άλλα τέτοια γραφικά πολλά.
Γιώργο τα παραδείγματά σου από τους θεματικούς όρους της ΕΒΕ είναι κορυφαία. Ειδικά το Ελλάς είναι αυτό που σε κάνει να αγανακτείς και να μην μπορείς να κάνεις και τίποτα αν θέλεις να είσαι τυπικός!
Σε γενικές γραμμές συμφωνώ για το θέμα της διευκόλυνσης του χρήστη μέσω της χρήσης όρων φυσικής γλώσσας αλλά το πρόβλημα που προκύπτει είναι η τεράστια ποικιλομορφία στη θεματική περιγραφή που θα είναι αποτέλεσμα του κοινωνικού περιβάλλοντος ή του μορφωτικού υποβάθρου κάθε χρήστη. Δεν είμαι υπέρμαχος των επικεφαλίδων, αντίθετα, τις θεωρώ αρκετά δύσχρηστες για το μέσο χρήστη. Εξάλλου, όταν αναφέρομαι σε θέματα καθιερωμένου τύπου δεν αναφέρομαι απαραίτητα σε επικεφαλίδες. Πλέον, οι επιστήμονες της πληροφόρησης έχουν όλη την απαραίτητη τεχνογνωσία για να κάνουν ευρετηρίαση με τη χρήση κάποιου θησαυρού. Έτσι, δεν είναι ανάγκη να εκπαιδεύουμε τους χρήστες στη δημιουργία επικεφαλίδων που θα χρησιμοποιούν στην αναζήτησή τους, παρά μόνο να τους εξηγούμε πως δεν μπορούν όλοι οι όροι να είναι εξίσου δόκιμοι και πως για τη διευκόλυνση όλων πρέπει να επιλέγουμε έναν όρο που θα περιγράφει καλύτερα το εκάστοτε θέμα. Αν δεν κάνω λάθος, οι περισσότερες δημοτικές βιβλιοθήκες χρησιμοποιούν το ΑΒΕΚΤ. Αυτό σημαίνει πως στην Αναζήτηση υπάρχει η δυνατότητα για αναζήτηση ενός μόνο όρου ανά πεδίο και όχι ολόκληρης φράσης. Με αυτό εννοώ ότι το μόνο που χρειάζεται για να πάρει το σωστό αποτέλεσμα ο χρήστης είναι να βρει μία από τις λέξεις που εμπεριέχονται στην επικεφαλίδα. Όπως είχα αναφέρει και στο άρθρο σχετικά με την εκπαίδευση των ενηλίκων χρηστών, νομίζω πως θα τους ικανοποιούσε η εξήγηση του γιατί δεν μπορεί ο καθένας να επιλέγει όποιον όρο επιθυμεί. Άλλωστε η εκπαίδευση στη χρήση θησαυρού πρέπει να είναι οπωσδήποτε πιο εύκολη.
Μάλλον δεν είναι αρκετά σαφές στο άρθρο μου ότι αυτό που προτείνω είναι η τήρηση μιας συγκεκριμένης πολιτικής, δηλαδή ή χρήση φυσικής γλώσσας ή επικεφαλίδων ή θησαυρού. Η μίξη των συστημάτων είναι που προκαλεί σύγχυση και δυσλειτουργία.
Τέλος, δεν πιστεύω ότι είναι δυνατή η χρήση μη ελεγχόμενης φυσικής γλώσσας, πολύ δε περισσότερο σε μια δημοτική βιβλιοθήκη που όπως προανέφερα υπάρχει μεγάλη ανομοιογένεια μεταξύ των μελών της κοινότητας που εξυπηρετεί.
Κλείνοντας, ως παρένθεση αναφέρω πως ώντας επιστήμονες οφείλουμε να ακολουθούμε και να σεβόμαστε και τις επιστημονικές παραδοχές. Όσο κι αν συναισθηματικά είναι για εμάς απαράδεκτο η Μικρασιατική Καταστροφή να μην καθιερώνεται έτσι, οφείλουμε να παραδεκτούμε πως για την διεθνή επιστημονική κοινότητα δεν επρόκειτο για καταστροφή μα για τα γεγονότα που συνέβησαν στο πλαίσιο ενός πολέμου. Δε θέλω να παρεξηγηθώ γιατί με ενοχλεί αυτή η επικεφαλίδα όσο και τους περισσότερους, ίσως και λίγο παραπάνω μιας και έχω μικρασιατική καταγωγή. Όμως δυστυχώς, στην επιστήμη μας δεν υπάρχουν περιθώρια για συναισθηματισμούς. Όπως για ένα λογοτεχνικό βιβλίο δε θα μπορούσαμε να βάλουμε θέμα "Αγαπημένο βιβλίο" γιατί είναι κάτι που θα εξέφραζε εμάς ή πολύ λίγους αναγνώστες διεθνώς, αντίστοιχα δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τις διεθνείς παραδοχές. Μπορεί να μην είναι το πιο πετυχημένο παράδειγμα αλλά νομίζω πως καταλαβαίνετε τι εννοώ. Για να το δούμε λίγο και από την άλλη πλευρά, αν ήμασταν Τούρκοι βιβλιοθηκονόμοι σίγουρα δε θα θέλαμε να δώσουμε επικεφαλίδα "Γενοκτονία των Αρμενίων, 1915-1923" σε ένα βιβλίο με αυτό το θέμα, γιατί εθνικά δεν την αναγνωρίζουμε ως γενοκτονία. Απ' τη στιγμή όμως που η διεθνής κοινότητα την έχει αναγνωρίσει δε θα μπορούσαμε να πράξουμε διαφορετικά ή αν το κάναμε δε θα ήμασταν αντικειμενικοί και κατ' επέκτασιν ούτε και σωστοί επιστήμονες. Μπορεί εν πρώτοις να φαίνεται λίγο ακραία η άποψή μου αλλά αντιμετωπίζοντάς την άκρως ορθολογιστικά, νομίζω πως θα συμφωνήσετε.
Το πρόβλημα με την περίπτωση του Μικρασιατική Εκστρατεία είναι ότι κανένας δεν πρόκειται να κάνει αναζήτηση με αυτόν τον όρο. Δεν είναι το ίδιο με το παράδειγμα Γενοκτονία των Αρμενίων γιατί στην πρώτη περίπτωση δεν υπάρχει αμφισβήτηση. Εγώ νομίζω ότι ο όρος δεν έχει καθόλου εθνικιστική χρειά και δεν διαστρεβλώνει κάποια πραγματικότητα. Για το Βουλγαρικές φρικαλεότητες π.χ. τι μπορεί να πει κανείς;;;
Το θέμα όμως είναι ότι εμείς πρέπει να φέρουμε την πληροφορία στον χρήστη όσο πιο γρήγορα και εύκολα μπορούμε. Κοίτα π.χ. τι έχει σκεφτεί να κάνει η Danbury Library http://www.librarything.com/thingology/2007/05/danbury-ct-kicks-off-librarything-for.php
Έχει ενσωματώσει τον κατάλογό της στο LibraryThing for Libraries. H κάθε εγγραφή συμπεριλαμβάνει πλέον και τα πιο δημοφηλη tags που οι χρήστες του Library Thing είχαν χρησιμοποιήσει στα δικά τους account για να περιγράψουν τα συγκεκριμένα βιβλία. Αυτό σημαίνει ότι ένας απλός χρήστης θα χρησιμοποιήσει αυτούς τους όρους στην αναζήτησή του.
Καλό σου απόγευμα :)
Συγγνώμη που επανέρχομαι αλλά έχω μπροστά μου τις καθιερωμένες επικεφαλίδες της ΕΒΕ και δεν βρίσκω πουθενά την επικεφαλίδα "Βουλγαρικές φρικαλεότητες". Αναφέρομαι στην έκδοσή τους σε CD-Rom. Εσύ πού την βρήκες;
Όσο για Library thing, ευχαριστώ που το υπέδειξες γιατί δεν το είχα υπ' όψιν μου αλλά και πάλι νομίζω ότι στο χώρο της βιβλιοθήκης αν χρησιμοποιούσαμε μόνο ένα τέτοιο σύστημα ευρετηρίασης θα είχαμε απώλεια δεδομένων γιατί πάντα θα υπήρχε κάποιο "δημοφιλές tag" που δε θα περνούσε απ' το μυαλό κάποιου.
Και πάλι ευχαριστώ για όλα τα εποικοδομητικά σχόλια,
Καλό βράδυ.:-)
Είναι υποδιαίρεση από ότι λέει ο Γιώργος. Εγώ δεν τον έχω δει και έχω πολλάααα χρόνια να χρησιμοποιήσω θεματικούς όρους της ΕΒΕ αλλά θυμάμαι ότι όταν δούλευα σε βιβλιοθήκη που τους χρησιμοποιούσε είχαμε αλλάξει πολλούς γιατί δεν μας έκαναν (π.χ. θυμάμαι που είχαν καθιερώσει το παιγνίδι αντί για το παιχνίδι το οποίο δεν είναι λάθος αλλά κακά τα ψέματα, ένα παιδί λέει παιχνίδι).
Κατά την άποψή μου η πιο αποτελεσματική θεματική περιγραφή θα ήταν αυτή που θα συμπεριλάμβανε καθιερωμένους όρους και tags. Τα δημοφιλή tags είναι αυτά που χρησιμοποιούν πάρα πολλοί χρήστες για αυτό άμα τα δεις εμφανίζονται με μεγαλύτερη γραμματοσειρά σε σχέση με τα υπόλοιπα. Δηλαδή δεν είναι οτί θα περάσει από το μυαλό ενός αλλά από το μυαλό πολλών.
Εμένα μου δίνει μεγάλη χαρά που γίνεται επιτέλους συζήτηση μεταξύ ελλήνων βιβλιοθηκονόμων στο Διαδίκτυο. Άσε που ο Γιώργος θα είχε βαρεθεί να τα λέει μόνο με εμένα τόσο καιρό.
Εμένα μου αρέσουν πολύ αυτά που γράφεις και από ότι βλέπεις σηκώνουν αρκετή συζήτηση (ειδικά το σημερινό ήταν πολύ σούπερ θεματάκι). Να επανέρχεσαι όσο πιο συχνά γίνεται λοιπόν :)
Καλημέρα.
Τη Μικρασιατική Καταστροφή θα τη βάζαμε ως θέμα γιατί έτσι είναι καθιερωμένη στο λόγο μας και γιατί πολλά τεκμήρια της ελληνικής βιβλιογραφίας αναφέρονται σε αυτήν ώς συνέχεια της μικρασιατικής εκστρατείας (έταιρον εκάτερον).
Ο μιμητισμός της ΕΒΕ στα θέματα, αλλά και πολλών από εμάς είναι που δημιουργεί τέτοια ζητήματα. Το ότι άκριτα αντιγράφουμε την LC, που λογικά και για δικούς της λόγους αντιμετωπίζει τέτοια ζητήματα με μία δική της οπτική. Ξέρετε πώς η ΕΒΕ αποδίδει τον όρο "μετανάστευση", τόσο συχνό στα ελληνικά πράγματα; Ως "αποδημία και εποίκηση", αν είναι δυνατόν.
Και τέλος όπως θα έλεγαν και οι σημειολόγοι, και ο τρόπος που προσεγγίζουμε τα θέματα υποδηλώνει ιδεολογικές και άλλες παραμέτρους, έχει σημαίνον και σημαινόμενο.
Αυτή ακριβώς τη συζήτηση είχαμε και με κάποιους συναδέλφους εχθές. Κατά σύμπτωση αναφερθήκαμε στη συγκεκριμένη επικεφαλίδα που αντιστοιχεί στη μετανάστευση και λέγαμε πόσο άκυρη είναι η επιλογή. Συμφωνώ ότι η άκριτη μετάφραση των LCSH είναι ψιλο-απαράδεκτη. Γι' αυτό και αναφέρθηκα και στο θέμα του θησαυρού. Νομίζω πως βοηθά στον έλεγχο του λεξιλογίου χωρίς, όμως, να απαιτείται και ιδιαίτερη εκπαίδευση. Το πρόβλημα που προκύπτει, βέβαια, από αυτό είναι ότι οι περισσότερες βιβλιοθήκες χρησιμοποιούν θεματικές επικεφαλίδες και μάλλον δεν έχουν τους πόρους αλλά και δεν είναι διατεθημένες να εκσυγχρονίσουν κατ' αυτό τον τρόπο τους θεματικούς τους καταλόγους. Αλλά αυτό είναι ένα θέμα στο οποίο θα αναφερθώ προσεχώς. Υπενθυμίζω ότι τα όσα λέω αναφέρονται κυρίως σε δημοτικές βιβλιοθήκες και κυρίως σε αυτές απ' τις οποίες έχω προσωπική εμπειρία. Φυσικά δεν πρόκειται να αναφέρω ονόματα για ευνόητους λόγους (αν και μερικές φορές θα ήθελα πολύ να το κάνω) :-)
(Απολογούμε για τις όχι τόσο συχνές ανανεώσεις του υλικού τις τελευταίες μέρες αλλά βρίσκομαι σε φάση ανάρρωσης και ο Η/Υ με ζαλίζει!) Αυτά και ευχαριστώ για την κατανόηση.
Ωχ είσαι άρρωστο βρε και εμείς σε ζαλίζουμε με tags και θεματικούς όρους; Περαστικά. Ξεκουράσου και γίνε γρήγορα καλά!
Γεια σας,
Γιατί πρέπει να ακολουθούμε τις καθιερώσεις της ΕΒΕ? Μπορούμε να γνωρίζουμε σε ποιά έργα πληροφοριακά βασίζονται οι επιλογές της? ή έστω βάσει ποιού απλού βιβλίου καθιέρωσε όρους θέματος ή μορφή ονόματος? Διατηρεί μήπως authority file? Δηλαδή επειδή δημοσίευσε ένα Cd με ελάχιστα παραπεμπτικά πεδία, γίνεται έγκυρη? Και αν η Εθνική θεωρείται η μέγιστη βιβλιοθήκη αυτή τη στιγμή στη χώρα, ας ακολουθήσει όποια πολιτική θέλει, αλλά οφείλει να γνωστοποιήσει την πολιτική αυτή και να μεριμνήσει ανάλογα για τους τρόπους πρόσβασης ενός χρήστη στο υλικό της. Αν καταλάβουμε έστω με ποιόν τρόπο καθιερώνει, ίσως να μπορέσουμε και εμείς να επιχειρηματολογήσουμε όταν δεχόμαστε κάτι και/ή απορρίπτουμε κάτι…
Καλή αρχή στην προσπάθεια σου, αλλά αν συνεχίσεις με τέτοια θέματα δεν βλέπω πολύ καλά τα νεύρα μας...:):)
Νομίζω πως το γιατί το εξαντλώ στην κύρια ανάρτηση. Αποκλειστικά και μόνο για να μπορούμε να επικοινωνούμε μέσω των συλλογών. Είπαμε ήδη πως οι επικεφαλίδες δεν είναι ο πιο δόκιμος τρόπος και πως η ΕΒΕ έχει κατά κανόνα μεταφράσει τις LCSH. Στην περιγραφική καταλογογράφηση μεταξύ άλλων είχαμε δει και το θέμα της δημιουργίας θεματικών επικεφαλίδων και τους κανόνες που τη διέπουν. Αυτούς τους κανόνες ακολουθεί η ΕΒΕ έχοντας πάντα γνώμονα τις LCSH που προανέφερα και τους AACR2. Φυσικά, δημιουργεί και δημοσιεύει τις επικεφαλίδες που αντικατοπτρίζουν το περιεχόμενο της Εθνικής Βιβλιοθήκης. Επαναλαμβάνω πως με βρίσκει σύμφωνη η όποια άποψη υποστηρίζει πως στις μέρες μας η χρήση θεματικών επικεφαλίδων αντί θεματικών όρων είναι λίγο απαρχαιωμένη. Όμως, είναι και λίγο δύσκολο να αλλάξει εντελώς η πολιτική της ευρετηρίασης μιας βιβλιοθήκης ιδίως με το μέγεθος της Εθνικής. Όσο για το πως γίνεται η επιλογή του ποια μορφή της επικεφαλίδας είναι πιο δόκιμη, (παραπέμπωντας πάλι στους AACR2) γίνεται τεκμηρίωση των όρων βασισμένη σε έγκυρες πηγές πληροφόρησης.
Δημοσίευση σχολίου