Πολύ συχνά διαμαρτυρόμαστε ως κλάδος για την αδικία που μας δέρνει. Για την ακρίβεια, έχει τύχει σε συζήτηση με συνάδελφο να πούμε πως οι βιβλιοθηκονόμοι είμαστε η χειρότερη παρέα γιατί όταν συζητάμε για τη δουλειά μας, πάντα διαμαρτυρόμαστε για τις άθλιες συνθήκες, τις ελλείψεις, τους χαμηλούς μισθούς και γενικά όλα τα προβλήματα που είναι γνωστά σε όλους μας.
Και φυσικά δεν πρόκειται να μας αδικήσω γιατί όντως είναι έτσι τα πράγματα. Το ζητούμενο, όμως, είναι άλλο. Κάθε μέρα απευθυνόμαστε σε ένα κοινό το οποίο έχει κάποιες απαιτήσεις από εμάς. Και κάθε μέρα φιλοδοξούμε να προσελκύσουμε νέους χρήστες, οπότε το ερώτημα που προκύπτει κατ’ εμέ είναι αν εμείς ανανεωνόμαστε.
